Het andere eind van de wereld

Voor de gemiddelde schrijver zal een writer-in-residence aanbod niet vreemd voorkomen. Voor de ik-figuur is het tijd voor een verandering van omgeving en komt het aanbod om een schrijversverblijf in Almere te accepteren precies op het goede moment. Haar ‘goed gelukte familie’ kan zich maar moeilijk voorstellen dat Almere de plek zal zijn die inspiratie voor een nieuwe roman zal gaan opleveren. Eenmaal verhuisd naar Almere, lijkt het in het begin moeilijk aarden voor de schrijfster. Vreemde mensen die haar hoopvol aankijken en haar mededelen dat ze haar laatste boek hebben gelezen. Er wordt nogal wat verwacht van de roman die in Almere geschreven zal worden.

Wanneer ze gesetteld is in haar glazen ‘tuinhuisje’ in de woonwijk De Fantasie, valt er iets vreemds voor. Het weer slaat om met hevige rukwinden en stortbuien als gevolg. Als de bewoners een beetje bijkomen en de schade aan het opnemen zijn, beseffen ze zich niet dat ze aan de voorhoede staan van een gebeurtenis die hun levens zal veranderen. Een gebeurtenis die zal uitlopen op iets dat later als een ramp omschreven zal worden. Almere is plots omringd door een mistbank, die fatale gevolgen heeft voor de mensen die deze proberen te trotseren. Een paar duizend inwoners overleven dit vreemde fenomeen en samen zullen ze zich moeten verenigen in een nieuwe maatschappij. Een maatschappij die voornamelijk bestaat uit vrouwen en waarvan de mannen een verleden als gedetineerde hebben. Tussen hen bevindt zich ook de ik-persoon, inmiddels geïdentificeerd als gastschrijfster Renate Dorrestein, die de taak krijgt om alle gebeurtenissen in deze hervormde maatschappij vast te leggen met pen en papier.

Renate Dorrestein (1954) schreef in het begin van haar carrière artikelen voor verschillende tijdschriften met als belangrijkste reden om een tegengeluid te brengen in de maatschappij. In 1983 debuteerde ze met de roman Buitenstaanders en sindsdien behoort ze tot de top van de Nederlandse literatuur. De roman Weerwater is in opdracht van de gemeente Almere geschreven, in de reeks ‘De Almere Verhalen’. Extra speciaal is het feit dat de e-bookversie van dit boek gratis beschikbaar werd gesteld voor iedere scholier in het voortgezet onderwijs in Almere.

In Weerwater gaat Renate Dorrestein de uitdaging aan om een absurd verhaal op een aangename en lichtvoetige manier te brengen. Ze beschrijft scènes die eerder thuis lijken te horen in een post apocalyptische film, compleet met beschrijvingen van mensen die bijna zwichten onder de armoede die de verandering teweeg heeft gebracht. De inwoners van Almere moeten gedwongen afscheid nemen van het luxe leven met elektrische apparaten en luxe artikelen, die soms aparte taferelen tot gevolg hebben. Daarnaast is het interessant om te zien hoe de auteur speelt met haar personages en de lezer confronteert met het feit of de overlevenden het met elkaar uit blijven houden of dat zij versplinteren in rand groeperingen.

Ook geeft Renate Dorrestein de gemeente Almere een bijzondere geschiedenis in dit boek. Waar de lezer misschien eerst angst heeft dat de gemeente wordt geconfronteerd met de puur Hollandse mening over Almere en omstreken, weet de auteur het in de slotzin van haar roman met een knipoog samen te vatten: "Een stad waarin vroeger niemand dood gevonden wilde worden, maar die tot nu toe alles heeft overleefd."

Weerwater is een verfrissende roman die een prettige mix van sciencefiction, avontuur en mythologische verwijzingen bevat. Voor de lezer blijft het spannend hoe de geschiedenis van Almere zich voort zal slepen, zonder dat de auteur hierbij in clichés vervalt. De humor en boeiende schrijfstijl van Renate Dorrestein dragen bij aan de totstandkoming van dit originele boek, dat bij vlagen deed denken aan de Amerikaanse televisieserie Lost. Renate Dorrestein is erin geslaagd haar eigen Lost te brengen, Lost in de polder.