De spanning zat onder het vriespunt ondanks dat alle ingrediënten aanwezig waren.

IJsland, 1956. De vijftienjarige Lára heeft een vakantiebaantje bij een echtpaar thuis op het kleine eiland Viðey, net voor de kust van de IJslandse hoofdstad Reykjavík. Begin augustus verdwijnt ze spoorloos. De vermissingszaak groeit uit tot IJslands grootste onopgeloste zaak. Wat gebeurde er met Lára – leeft ze nog? Verliet ze het eiland? Of gebeurde er daar iets met haar? Dertig jaar later, in augustus 1986, viert Reykjavík zijn 200ste verjaardag en zal de stad het toneel zijn van de vredestop tussen wereldleiders Ronald Reagan en Mikhail Gorbatsjov. In dezelfde periode begint journalist Valur Robertsson zijn eigen onderzoek naar Lára’s verdwijning. Maar als hij dichter bij een oplossing komt, en de ogen van de hele wereld op Reykjavík zijn gericht, wordt het langzaam maar zeker duidelijk dat iemand alles op alles zet om te voorkomen dat de zaak wordt opgelost.

Zijn nieuwste boek "De duisternis" werd mij toegestuurd in het Scandi pakket, maar als ik nog niks van een bepaalde auteur heb gelezen, dan begin ik graag bij zijn eerdere boeken. Uitgezonderd van zijn reeks "Donker Ijsland" schreef Ragnar Jónasson ook dit boek samen met niemand minder dan Katrín Jakobsdóttir, de premier van IJsland.

Het boek start met de vermissing van Lára, een tienermeisje die een baantje had op het kleine eiland Viðey. Samen met het huis van het echtpaar waarbij ze tewerkgesteld was staan er slechts een 3 tal gebouwen. Het eiland wordt bezocht door wandelaars en vogelspotters, meer valt er niet te beleven. Het is een open plek waar je niets of niemand kan verstoppen ...

Zo'n 30 jaar later haalt journalist Valur deze cold case vanonder het stof, hij wil op goede voet staan bij zijn baas door krantenartikels te schrijven dat de lezers verslinden. De vermissing van Lára leeft duidelijk nog onder de inwoners en Valur verliest zichzelf in het onderzoek. Als hij tips binnenkrijgt van een anonieme beller weet hij misschien voor het eerst meer dan de politie in 1986.

Zoals in de meeste Nordic noir boeken krijg je de omgeving goed mee, de ruwe landschappen en de sfeer van een eerder afstandelijk leven. Maar ik miste voeling met de personages, iedereen had een onuitspreekbare naam (gelukkig was er een namenlijst vooraan in het boek) maar dat had ik zelfs niet erg gevonden als ze ook nog tot leven werden gebracht door een scherpe persoonsbeschrijving. Maar alles bleef eerder vlak en onpersoonlijk.

Het boek kabbelde als een rustig riviertje dat in de wintermaanden meteen met een dikke laag ijs bedekt wordt. Alle spanning die er had kunnen inzitten bevroor en borrelde nergens meer op. Het einde kwam plots uit de lucht vallen en het verhaal bleek daar te stoppen. Ik had op nog wat verklaringen gehoopt maar de losse eindjes werden niet weggewerkt.

Ik had er wat meer van verwacht gezien alle ingrediënten aanwezig waren.

Het nieuwe boek "De duisternis" verscheen op 7 januari bij @awbrunathrillers

⭐️⭐️⭐️
Bedankt @standaarduitgeverij voor het recensie exemplaar