‘Zonder spijt’. Een mysterieuzere titel kan haast niet... De twee woorden roepen bij de lezer ontelbare vragen op en prikkelen zijn nieuwsgierigheid. De leesmicrobe zal ongetwijfeld toeslaan, want voor je het beseft, heb je deze meesterlijk geschreven thriller achter de kiezen. Aan inlevingsvermogen en diepgang geen gebrek, zelf de gruwelijkste details worden vakkundig beschreven. Een tip: lees het boek niet als je ’s avonds alleen thuis bent, want dan voel je je niet meer op je gemak en schrik je op van elk verdacht geluid. Er moest maar eens iemand van plan zijn om in te breken of erger nog: om je te vermoorden...

Op literair gebied is Pieter Aspe lang niet meer aan zijn proefstuk toe. ‘Zonder spijt’ is immers de achttiende thriller in een lange reeks verhalen waar telkens commissaris Van In, zijn echtgenote Hannelore en hoofdinspecteur Guido Versavel de hoofdrollen voor hun rekening nemen. Recentelijk, op 8 oktober 2013, verscheen ‘Het Janussyndroom’. Daarmee is Aspe toe aan zijn 33ste boek binnen de serie van commissaris Van In. Zijn doel bestaat erin om de serie uiteindelijk 40 exemplaren te laten tellen. Volgens uitgeverij Manteau zal in 2014 de kaap van 2,4 miljoen verkochte exemplaren overschreden worden, wat toch duidelijk het succes van Aspe’s boeken beschrijft.
Het duurde wel een tijdje voordat Aspe zijn roeping als schrijver vond; hij werkte o.a. bij een bedrijf dat plastic buizen produceerde, was conciërge in de Heilig Bloedkapel in Brugge, studiemeester en men kan nog even doorgaan met opsommen. Aspe heeft duidelijk de kenmerken van een manusje-van-alles!
In juni 2010 had hij de eer om de Knack Hercule Poirot Oeuvreprijs in ontvangst te nemen. De Poirotjury was vol lof over zijn literaire pareltjes. De uitreiking vond plaats in de Brugse Stadsschouwburg en burgemeester Patrick Moenaert mocht hem de prijs overhandigen.
Nu iets meer over de verhaallijnen van ‘Zonder spijt’. De moord op Michiel Lambrechts vormt de aanleiding voor de verdere gebeurtenissen in het boek. De beste journalist van ‘De Gazet’ heeft zich in een wespennest gewerkt en had geheime documenten in zijn bezit die te maken hadden met de Bende van Nijvel. Die bende pleegde tijdens de jaren ’80 een reeks gruwelijke overvallen, moorden en inbraken. De zaak werd nooit helemaal uitgeklaard en de rijkswacht stopte de affaire in de doofpot. Doorheen het boek blijft inspecteur Van In er rotsvast van overtuigd dat de geheime documenten van Michiel bezwarende informatie bevatten i.v.m. de Bende. Uiteindelijk heeft hij het bij het rechte eind en ontrafelt het mysterie...

De lezer beleeft het boek door de ogen van commissaris Van In. We kennen zijn gedachten, emoties en zijn ons bewust van zijn sterke en zwakke kanten. Ook de andere personages werden sterk uitgewerkt. Door het feit dat Aspe altijd een gedetailleerde beschrijving geeft van de omgeving waarin de moorden zich afspelen, kan men zich sterk inleven in de gebeurtenissen en dat is zeker een sterke troef van de auteur.
Aspe wekt spanning op door voortdurend te wisselen van verhaallijn.
Bv. Wanneer Frank (de vriend van Versavel) wordt achtervolgd en bijna wordt neergeschoten, schakelt men over naar de gebeurtenissen die Hannelore en Van In op dat moment beleven. Op die manier is de lezer extra nieuwsgierig en zal hij zeker verder lezen. Hetzelfde effect bereikt Aspe door bijna elk hoofdstuk te laten eindigen met een cliffhanger. Dikwijls steken nog meer vragen de kop op, naarmate een hoofdstuk zijn einde nadert.
Aspe geeft doorheen het verhaal ook kritiek op het beleid van de federale politie en bekritiseert ook het feit dat de rijkswacht vroeger de zaak van de Bende van Nijvel niet aan de grote klok heeft gehangen. Homoseksualiteit is ook een belangrijk aspect in ‘Zonder spijt’. Hoofdinspecteur Versavel valt immers op mannen en ook journalist Michiel Lambrechts heeft een vriend. Dit bewijst dat Aspe de taboe wil doorbreken waarmee dit onderwerp te kampen heeft.

Door zijn verbluffende schrijfstijl weet Aspe de spanning van begin tot einde in het boek te houden. Als lezer wordt je als het ware ‘opgeslorpt’ door het verhaal en het is duidelijk dat je best begint te lezen op een moment waarop je veel tijd hebt, het boek is immers in een oogwenk uit. De personages zijn ook grondig uitgewerkt en Aspe legt heel wat psychologische diepgang aan de dag, wat ook meespeelt in de kwaliteit van het boek.

‘Zonder spijt’ is een echte aanrader om te lezen en zal niemand onberoerd laten. Aspe verrast de lezer telkens opnieuw door het verhaal een onverwachte wending te geven. Zelfs de hoofdpersonages worden niet gespaard van leed en krijgen het hard te verduren. Maar om daar het fijne van te weten, is er maar één gouden regel: het boek lezen! Veel leesplezier!