Debuut dat naar meer smaakt

Paaltje aan de horizon is het veelbelovende debuut van Michiel Lieuwma (1980), schrijver, docent en theatermaker en bekend van de hilarische webserie De Snijtafel. In dit boek stelt de hoofdpersoon zich ten doel zijn eerste grote liefde Nathalie te heroveren door 'toevallig' in een veganistische leefgemeenschap in Frankrijk te zijn die zij tijdens een reis zal aandoen. Een kinderlijke fantasie die niet zou hebben misstaan in Kees de Jongen.

De roman begint sterk met verfrissende beschouwingen als "Ze staarde graag naar drukke winkelstraten, had ze me toevertrouwd, om zichzelf in te beelden dat al die mensen daar, stuk voor stuk, lelijk of niet, jong en oud, zonder enige uitzondering, gedoemd waren om steeds opnieuw weer ontzettend geil te worden, het te willen doen, met een vaste partner, met een onbekende, desnoods met zichzelf – en in het ergste geval pas volgende week, volgende maand of volgend jaar. En dat we dat aan die drukke winkelstraat niet kunnen zien, dat al die gezichten strak in de plooi blijven, elke dag opnieuw; dat het woedt onder de oppervlakte, als een tergend, sluimerend onheil dat iedereen gevangen houdt; dat iedereen dat weet en niemand het hardop durft te benoemen; het is overal, het is allesomvattend, het is de monsterachtige waarheid die overal om zich heen grijpt en iedereen in haar ban heeft."

De manier waarop Lieuwma zijn hoofdpersoon zijn grote liefde laat beschrijven is sterk: " (…) nu was daar op eens dat ene meisje dat niet alleen mijn gedachten las maar ook nog eens mijn woorden beantwoordde met mooiere woorden, mijn lachen beantwoordde met betere grappen, mijn zinnen prikkelde door haar lichaam en het mijne te verstrengelen, en ervoor zorgde dat ik voor het eerst in mijn leven mocht samenvallen met een ademend, warm lichaam dat mij nooit, maar dan ook nooit meer los leek te willen laten. Nathalie maakte mij medeplichtig aan het leven, zij maakte dat ik voor het eerst ervoer onderdeel te zijn van een groter geheel. Ze liet me zelfs vergeten dat ik daarvoor ook een leven had gehad."

Lieuwma vergooit overigens zijn kans op onsterfelijkheid door allerlei tijdgebonden verwijzingen op te nemen. Wie weet over honderd jaar nog wat The Bodyguard, Tears for Fears, Kluun, ABN Amro of de Vpro is? Een boek lezen met Google (zou dat er over honderd jaar nog bestaan?) ernaast is ook storend.

Paaltje aan de horizon begint al snel langdradig te worden door de ervaringen van de hoofdpersoon in de veganistische woongemeenschap in Frankrijk waar de vermoeiende geitenwollensok Marie-Louise het feitelijk voor het zeggen heeft. Lieuwma weet het beeld van humorloze, fundamentalistische, paardenbloemwijndrinkende veganisten goed neer te zetten, maar het duurt allemaal te lang en het leidt niet naar het Paaltje aan de horizon. Maar misschien is dat laatste nu juist de bedoeling van Lieuwma.