Opgroeien in arm Italië

In dit derde boek van Fabio Genovesi, gaat het net als in Vissen Voeren en Wat de Golven Brengen over opgroeien en in dit boek heeft hij de verwondering van het jonge kind mooi weten te vangen. Waar zijn eerdere boeken over tieners gaan is Fabio zes aan het begin van het boek en ongeveer veertien aan het eind. Ook hij is een buitenbeentje en moet zich staande houden in een wereld die hij niet begrijpt, want de wereld van school en kerk is duidelijk anders dan de wereld in het Mancini-dorp waar hij woont.

Zeker als zijn vader in een coma raakt na een val van een ladder in de kerk en Jezus hem niet snel wakker lijkt te willen maken probeert Fabio op zijn eigen manier grip op de werkelijkheid te krijgen. Hij besluit het leven te leren door elke week een handboek te kopen bij mevrouw Stella en dit voor te lezen aan zijn vader. Zo leert hij de beginselen van het wormen kweken, alles over palingen en het opzetten van dieren. Ondertussen hoopt hij op vriendschap en die blijkt uit onverwachte hoek te komen.

Meer nog dan in zijn eerdere boeken zien we de ontwikkeling van een kind, waarbij de omstandigheden van Italië wat minder op de voorgrond treden dan in eerdere boeken (er is armoede, maar deze wordt niet geproblematiseerd). Een terugkerend thema is wel het ‘buitenbeentje’ zijn en dat buitenbeentjes elkaar weer steunen, zo ontstaan er interessante dwarsverbanden tussen zijn boeken. Los daarvan is het een heerlijk boek om te lezen, goed geschreven in compacte hoofdstukken die verhalen op zich zijn. Fabio vertelt zijn leven en zijn familiegeschiedenis in die verhalen en daarmee wordt ‘In het diepe’ zelf een handboek voor het leven.