Helaas voorspelbaar

Natalie en Matt verloren twee jaar geleden hun oudste dochter Anabel. Ze proberen die pijn te verzachten door het in huis nemen van een Britse uitwisselingsstudente, Tanya, die zeer veel gelijkenissen vertoont met Anabel. Waar Natalie meteen als een blok voor haar valt, zijn de zeventienjarige Paige en de twaalfjarige Will heel wat minder enthousiast. Ze vertonen terecht veel argwaan en misnoegen de voorkeursbehandeling die Tanya lijkt te krijgen. Dat Tanya niet is wie ze zegt dat ze is, wordt al snel duidelijk voor de kinderen in het gezin. Natalie is te veel afgeleid door geheimen uit haar verleden om de alarmbellen waar te nemen. Het is dan ook aan de kinderen om uit te zoeken wie er nu werkelijk in hun huis logeert, en wat haar beweegredenen zijn.

Het verhaal wordt voornamelijk verteld vanuit de vertelperspectieven van Natalie en Paige:
Natalie is het toonbeeld van de high society Amerikaanse moeder. Ze vult haar dagen met kappersbezoeken, shoppingtripjes, pilates en liefdadigheidswerk. Geld moet rollen binnen dit welgestelde gezin. Haar hardwerkende man klopt veel overuren om deze luxe te kunnen veroorloven. Of dat maakt hij haar toch wijs. Natalie worstelt met geheimen uit het verleden, lijkt dingen te verzwijgen over haar afkomst en identiteit, is voornamelijk te druk bezig met zichzelf om te merken wat er speelt in het leven van haar man en kinderen. Als lezer voel je hier weinig empathie of moederliefde. Het feit dat ze meer liefde lijkt te voelen voor hun uitwisselingsstudent dan voor haar eigen kinderen, is vreemd.

De zeventienjarige Paige vormt samen met haar broer Will een verademing in dit verhaal vol leeghoofdige, arrogante personages. Ze hecht geen belang aan luxe, maar kiest voor tweedehandsmode en een veganistische levensstijl. Ze kampt met de alledaagse puberale problemen: haar vete met haar vader omtrent universiteitskeuze, haar liefdesproblemen omdat haar vriendje meer oog heeft voor Tanya dan voor haar. Maar haar grootste probleem is Tanya, die hare ware aard lijkt te tonen aan Paige en duidelijk een probleem met haar heeft. Tanya lijkt vastberaden om Paige het leven zuur te maken.

Het verhaal wordt helaas gekenmerkt door heel wat voorspelbaarheden. Er wordt steeds vingerdik gewezen op de dingen die voor Paige belangrijk en waardevol zijn, zodat je als lezer snel doorhebt dat deze zaken door Tanya geviseerd zullen worden om Paige te kwetsen.

Waar ik als lezer door de verwijzing naar De Hulp van Freida McFadden een spannende psychologische thriller had verwacht, kwamen er vooral puberale onbenulligheden aan bod. Ook de zogenaamde plottwists komen niet uit de lucht vallen, waardoor er eigenlijk een gemist shockeffect is. Naar mijn gevoel werden er ook wat te veel onthullingen in één verhaal gepropt, waardoor het zijn geloofwaardigheid verliest. Het verhaal heeft zeker potentieel, maar is wat mij betreft niet sterk genoeg uitgewerkt.