Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Indringend beeld van een generatie Zeeuws-Vlamingen

De oorlog was taboe bij mijn opa en oma thuis. Er werd met geen woord over gesproken, ook al vond ik dat onderwerp zelfs in mijn jeugd al interessant. “Dat was zo vreselijk; opa wil er niet over praten,” zei mijn moeder, en dus vroeg ik ook niks. Hij schijnt opgeroepen te zijn om voor de eigen Duitsers te gaan werken. En om te voorkomen dat hij naar Duitsland moest, schijnt hij zijn knieën tot moes te hebben geslagen met een zware stoeptegel. That’s it, meer weet ik niet.

En nu verscheen ineens dit boek van Annemieke de Schepper. Op zoek naar een mooi verhaal én misschien wel naar herkenning besloot ik het boek gauw te lezen.

WAAR GAAT HET OVER?
In De stille oorlog van mijn vader beschrijft Annemieke de Schepper de band met haar vader, die altijd oppervlakkig bleef. Zijn jeugd bleef een raadsel. Pas na zijn dood ontdekt ze een paar fotootjes uit zijn jeugd, genomen op een plaats die ze niet kent. Niet in het dorpje waar haar opa en oma woonden, in ieder geval. En dus gaat ze op zoek naar haar vaders verleden.

Met haar vaders as in een oude tabaksdoos reist ze af naar Zeeuws-Vlaanderen, met de bedoeling hem terug te brengen naar zijn geboortedorp Biervliet. Maar dan belandt de veerboot van Kruiningen naar Perkpolder in zulke dichte mist dat hij stil blijft liggen. In de uren die volgen komt ze tante Lieve tegen, de jongste zus van haar vader. Die vertelt verhalen die haar beeld van haar vader doen kantelen. En die haar doen inzien dat die vergeten oorlog, de slag om de Schelde in 1944 waar je vrijwel nooit iets over hoort, op iedereen zijn sporen heeft nagelaten.

WAT VOND IK VAN DIT BOEK?
Ik zocht herkenning en een mooi ‘nieuw’ verhaal rondom de Tweede Wereldoorlog, want daar kan ik er niet genoeg van lezen. De mate van herkenning viel tegen. Dat hield enigszins op bij de boot en de kroketten die je daar kon eten. Annemiekes vader komt uit Oost-Zeeuws-Vlaanderen, mijn opa en oma woonden aan de westkant, in Retranchement en Nieuwvliet. En mijn opa was een enorm lieve, grappige opa die genoot van de kleine dingen in het leven, een borreltje, een peukie, een rollende lach. Dus nee, herkenning vond ik in die zin niet.

Maar dat maakt niet uit. Want het is wél echt een prachtig, indrukwekkend boek. Het gaf me toch weer nieuwe inzichten over de oorlog, en dat die in Zeeuws-Vlaanderen dus heftiger is geweest dan ik wist. En de schrijfster heeft het prachtig beschreven, met een hele beeldende schrijfstijl. Hoe ze de geluiden beschrijft die de boot maakt als hij de havenpalen schampt, het sfeertje in de salon, de kroketten achter de glazen wanden, de lichte stress als de boot ging aanmeren en je de auto niet meteen kon terugvinden… het voelde alsof ik zélf weer op die boot stond!

Het enige minpuntje aan het boek vond ik dat er nog vrij veel taalfoutjes in zaten. Doet toch altijd een beetje afbreuk, vind ik, maar dat zal wel mijn eigen beroepsdeformatie zijn. Aandachtspuntje voor de tweede druk, want die gaat er vast wel komen. Want ik vond dit echt een mooi boek, dat indruk op me maakte en dat me ontroerde. En ergens blijft er na het lezen ook een gevoel van spijt achter. Spijt dat ik niet tóch heb doorgevraagd, spijt dat ik dat stukje van mijn opa nooit heb leren kennen. Misschien moet ik zelf ook alsnog op onderzoek uitgaan ;-)

VOORBEELDFRAGMENTJE:
Ik kijk naar het bordje ‘Biervliet’ een aantal meter verderop en zie in gedachten hoe de Canadezen vanaf de landingsplaats bij Hoofdplaat via deze weg Biervliet naderden, en hoe dit het eerste rijtje huizen was dat ze tegenkwamen. Beducht op de vijand die overal in of achter de huizen verborgen kon zitten, stormden ze het dorp binnen onder het afvuren van zwaar geschut. De kelder met daarin mijn vaders ouders, broers en zussen lag ongelukkigerwijs slechts enkele meters van hen vandaan, direct in de vuurlinie.

AANRADER?
Ik zou het zeker aanraden. Aan iedereen die interesse heeft in verhalen over de WO2, want in dit boek schuilen daar prachtige verhalen over. En ook aan iedereen die een band met Zeeuws-Vlaanderen heeft, die in zijn jeugd ook met de boot ‘naar d’overkant’ ging en kroketten peuzelde. Jeugdsentiment!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Annelies Ludwig-Kaan

Gesponsord

Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?

Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.

Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.

Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.

Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.

Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!

Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!

Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.

Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft

In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.

De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.

Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.

Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.

Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.

De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!

De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?

Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.

Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.

Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu

Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?

Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.

Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur