Een huis dat leeft, een boekhandel met een wil, magisch-realisme voor boekenliefhebbers.

Twee tijdlijnen spelen in het boek: in 1921 wordt Opaline door haar broer gedwongen te trouwen met een voor hem voordelige want rijke partij. Opaline weigert en vlucht naar Parijs, waar ze gaat werken in de beroemde boekhandel Shakespeare & Company. Daar ontstaat haar grote liefde voor boeken en zeker voor oude boeken. Haar broer spoort haar op en weer moet ze vluchten, ditmaal naar Dublin. haar grootste wens: een boekhandel beginnen en daarnaast op zoek gaan naar oude, kostbare boeken.
In 2021 vlucht Martha naar Dublin voor haar gewelddadige echtgenoot . Ze landt in een oud huis bij de excentrieke Madame Bowden die haar aanneemt als haar huishoudster. Ze mag wonen in het appartement in de kelder. Madame heeft nogal wat noten op haar zang, maar gaandeweg kunnen ze het goed met elkaar vinden. Op een dag kijkt Henry door het raampje van Martha naar binnen. Hij is voor zijn studie op zoek naar het verloren manuscript van Emily Brontë, dat ze geschreven zou hebben na Wuthering Heights en in combinatie daarmee zoekt hij een boekhandel. Die moet naast het huis staan van madame Bowden, maar daar is alleen een braakliggend terrein.
De ondertitel van het boek is: "hoever ga je om je eigen verhaal te vinden". Dit is één van de verhaallijnen van het boek. De drie hoofdpersonen moeten het nodige meemaken om erachter te komen wat ze willen, wat ze kunnen en waartoe (en voor wie) ze bestemd zijn. En niet alleen zij, ook anderen rondom hen moeten op zoek naar hun eigen verhaal.
Vooral de twee vrouwen krijgen het hard te verduren vanwege de mannen die vinden dat zij mogen beslissen over wat goed is voor een vrouw. Opaline krijgt het ook te horen van haar tirannieke broer: waarom luister je nou niet gewoon. Martha krijgt slaag van haar man, want ze doet gewoon niet wat hij wil. Mannen weten gewoon het beste wat goed is voor een vrouw, zelf kunnen ze dat niet. Eén vrouw heeft in het boek daardoor letterlijk jaren niet kunnen spreken. Ook een verhaallijn.
En dan de verhaallijn rond de boeken, de boekhandels, de bibliotheken. Ze leven in dit boek: Opaline loopt door de winkel en hoort een boek vallen. Ze zet het terug, maar even later valt het weer: Dracula van Bram Stoker. Ze moet het op dat moment gewoon lezen, vindt de winkel.
Want ja, in dit boek leeft de boekhandel en heeft het huis een eigen wil: "al deze oude boeken fluisterden als bladeren in een lentebries."
"Het gebouw leek tevreden als winkel, maar verloor nooit het verlangen om bezoekers een duwtje het juiste pad op te geven. Spullen tuimelden van de planken."
"...en me afvroeg of hij net als ik de ruggen kon horen kraken en de pagina's kon horen zuchten."
Duidelijk: meerdere lagen in dit heerlijke boek. Niet dat het altijd even vrolijk is, er komen grimmige thema's aan de orde als onderdrukking van vrouwen, vrouwenmishandeling, de schandalige be (lees) mishandeling van mensen met een psychische stoornis. Maar door alles speelt de grote liefde voor boeken, voor verhalen en de overtuiging dat alle mensen boeken nodig hebben om hun eigen verhaal te zoeken en te vinden.
En in de magisch-realistische wereld (Alice in Wonderland? Narnia) van Evie Woods willen boeken, boekwinkels en bibliotheken ons daar maar al te graag bij helpen.
Jammer dat het boek uit is. Met dank aan uitgever LS voor dit recensie-exemplaar.