Lezersrecensie
Ga zo door Santa!!
Het begin is al intrigerend: Bruce, de man van Olivia , vader van Tabitha en Zachary, erft een groot landhuis met grond eromheen, zomaar, uit het niets, van een oude dame. Hij weet niet waarom hij de enige erfgenaam is en hij kent de overledene niet. Bruce en Olivia gaan naar het landhuis kijken en ze zijn er meteen weg van, dus Bruce aanvaardt de erfenis. De familie verhuist van Londen naar Cornwall in de winter. Het huis is bij nader inzien toch niet de Grote Droom: het is oud, er is veel achterstallig onderhoud, maar wat met name akelig is: er klinken enge geluiden, vooral 's nachts en het huis blijft kil en koud aanvoelen, het is niet warm te stoken. De dorpelingen zijn ervan overtuigd dat het spookt in het huis. 's Nachts horen Olivia, Zachary en Tabitha duidelijk een vrouw huilen in een bepaald kamer. Tabitha, die zelf af en toe geesten "ziet', vindt het allemaal interessant. Met kerstmis komt Antoinette, tante van Olivia op bezoek en zij voelt duidelijk dat er een geest door het huis waart die "vastzit" en zij adviseert de deskundige helderziende Pixie Tate te laten komen. Pixie kan "tijdglijden", uit haar lichaam treden en tijdelijk bezit nemen van het lichaam van iemand in het verleden. Zij gaat een eeuw terug en komt als gouvernante in het gezin van Cordelia en Ivar.
Wie niets heeft met parapsychologische verschijnselen, zal dit boek met gemengde gevoelens lezen, maar Santa Montefiore beschrijft alles gepassioneerd en het is moeilijk om te stoppen met lezen. Pixie moet in het verleden heel moeilijke keuzes maken en het laats haar allemaal niet onberoerd. In "Wacht op Mij" konden we ook al lezen dat de schrijfster zich aangetrokken voelt tot het paranormale. In dit boek komt het ook weer naar voren, maar ze wordt nergens drammerig.
Wat iets minder bevalt, is dat de schrijfster erg beeldend schrijft, met veel bijvoeglijke naamwoorden en uitgebreide uiteenzettingen over de schoonheid van de natuur.
Schaduwen van de tijd blijkt een eerste deel te zijn van meerdere boeken over Pixie Tate. Ik ben benieuwd!!
Wie niets heeft met parapsychologische verschijnselen, zal dit boek met gemengde gevoelens lezen, maar Santa Montefiore beschrijft alles gepassioneerd en het is moeilijk om te stoppen met lezen. Pixie moet in het verleden heel moeilijke keuzes maken en het laats haar allemaal niet onberoerd. In "Wacht op Mij" konden we ook al lezen dat de schrijfster zich aangetrokken voelt tot het paranormale. In dit boek komt het ook weer naar voren, maar ze wordt nergens drammerig.
Wat iets minder bevalt, is dat de schrijfster erg beeldend schrijft, met veel bijvoeglijke naamwoorden en uitgebreide uiteenzettingen over de schoonheid van de natuur.
Schaduwen van de tijd blijkt een eerste deel te zijn van meerdere boeken over Pixie Tate. Ik ben benieuwd!!
1
Reageer op deze recensie