Het boek heeft ook een beetje de opzet van een dagboek

wat er mede voor zorgt dat je bij Bethany betrokken raakt.,

Hoe pak je je leven op als je driejarige broertje is ontvoerd en je nooit meer iets van hem hoort? Dit is iets waarmee Bethany en haar moeder Doris mee moeten zien te leven. Toen Bethany nog een baby was, is haar broertje Michael meegenomen door een onbekende en sindsdien hebben moeder en dochter nooit meer iets van hem vernomen.
Inmiddels is Bethany volwassen, heeft zij zelf een zoontje en is ze werkzaam als politietekenaar. Als op een dag Doris een conceptschets van een ontvoerder bekijkt en zij deze man niet veel later bij toeval tegenkomt, volgt ze hem en slaat hem tientallen keren met een ijzeren pook op zijn hoofd. Vanaf dat moment valt Doris in een zwart gat. Ze heeft geen herinneringen meer van wat er is gebeurd en ze wordt opgenomen in een inrichting.

Levenslang is zo’n boek dat nog een tijdje in mijn gedachten heeft rondgespookt op het moment dat ik de laatste bladzijde had omgeslagen. Hoewel het ontvoerde broertje de aanleiding is voor het hele verhaal gaat het bijna niet over hem. De cover geeft aan dat Levenslang een literaire thriller is en met dit gegeven in mijn achterhoofd verwachtte ik veel meer te te lezen over de zoektocht naar Michael. Het tegenovergestelde is waar. Absoluut niet minder interessant, maar Levenslang is meer een roman
dan een thriller en door het boek als thriller aan te duiden begon ik met hele andere verwachtingen aan het boek.

Uiteindelijk draait alles om de relatie tussen moeder en dochter en hoe gebeurtenissen uit het verleden het heden beïnvloeden. De naar waardering zoekende Bethany en haar gesloten, harde moeder zijn levensechte mensen en je ziet ze zo op de bank bij Oprah zitten om hun tragische verhaal uit de doeken te doen. Het boek heeft ook een beetje de opzet van een dagboek, wat er mede voor zorgt dat je bij Bethany betrokken raakt. Alles is geschreven vanuit het perspectief van de dochter. De moeder wordt bijvoorbeeld aangeschreven als mama en omdat de hoofdstukken zich afwisselend in het heden en het verleden afspelen lijkt het alsof je stiekem meekijkt in het leven van Bethany.

De in de inrichting werkende arts die Doris in behandeling heeft, staat erop dat Bethany hem helpt bij de genezing van haar moeder. Hij wil dit realiseren door haar uitvoerig te ondervragen over haar jeugd en hoe zij die daadwerkelijk heeft ervaren. Via deze sessies leren we dat Bethany meer dwars zit dan zij doet voorkomen. Zij wordt genoodzaakt haar weggestopte gevoelens onder ogen te zien. Een slimme zet van de schrijfster om op deze manier nog meer te vertellen over Bethany en haar moeder.

De Canadese Wendy Jean is van oorsprong journaliste en Levenslang is haar eerste boek. En hoewel het dus geen echte thriller is, hoop ik dat ze besluit nog even door te gaan met schrijven, want ze heeft mij positief verrast.