Lezersrecensie
Menselijker én gruwelijker dan het origineel
Hoe is het om te leven in een totalitaire samenleving waarin je onder constante surveillance staat, één waarin de overheid elk aspect van je leven - zelfs je manier van denken - wil controleren? Die vraag staat centraal in George Orwell’s 1984.
In 1984 draait het om Winston, een verbitterde intellectueel die zich wil ontworstelen aan het gedachtegoed van de staat. In deze hervertelling kiest Sandra Newman een ander perspectief. Dat van zijn geliefde Julia, die vooral probeert te overleven. Dat levert niet alleen een vrouwelijk oogpunt op, maar ook een versie die meer gericht is op de dagelijkse realiteit. Hoe is het om te overleven in zo’n maatschappij…? En wat doet dat met je als mens…?
Hoe is het, als vrouw, om constant bekeken te worden; om deel te zijn van een samenleving waar seks taboe is maar seksueel misbruik floreert; om bang te zijn om zwanger te worden, en vervolgens dat je kind je wordt afgenomen? Naast dat inkijkje in het leven van vrouwen, laat het ook zien hoe het leven is voor de proletariërs, de mensen op de zwarte markt, de soldaten en de homoseksuelen.
Het maakt dit tot een meer inclusieve, menselijke versie van 1984. Gruwelijker ook, want juist omdat het zo dicht op de realiteit zit worden ook het seksueel misbruik, het geweld en het verderfelijke gedrag op genadeloze wijze in beeld gebracht.
En Julia zelf? Zij is vrijgevochten, hedonistisch, intelligent en op een vreemde manier ook naïef, want ondanks alle ellende die over haar wordt uitgestort blijft ze dromen van een betere toekomst. Ze is een gevoelsmens, die zelf in deze kille maatschappij meeleeft met anderen. Maar ze is ook genadeloos. Als ze iets heeft geleerd is het overleven, ten koste van alles en iedereen. Sympathiek? Nee. Wel geloofwaardig. Iemand met wie ik mee kon leven, juist omdat ze zo beschadigd is door het leven in deze maatschappij.
Al met al is dit zowel een waardevolle toevoeging aan het origineel als een boek wat je prima los kan - en moet - lezen. Totalitaire regimes bestaan nog steeds en dit geeft een huiveringwekkende kijk op wat dat doet met een mens.
In 1984 draait het om Winston, een verbitterde intellectueel die zich wil ontworstelen aan het gedachtegoed van de staat. In deze hervertelling kiest Sandra Newman een ander perspectief. Dat van zijn geliefde Julia, die vooral probeert te overleven. Dat levert niet alleen een vrouwelijk oogpunt op, maar ook een versie die meer gericht is op de dagelijkse realiteit. Hoe is het om te overleven in zo’n maatschappij…? En wat doet dat met je als mens…?
Hoe is het, als vrouw, om constant bekeken te worden; om deel te zijn van een samenleving waar seks taboe is maar seksueel misbruik floreert; om bang te zijn om zwanger te worden, en vervolgens dat je kind je wordt afgenomen? Naast dat inkijkje in het leven van vrouwen, laat het ook zien hoe het leven is voor de proletariërs, de mensen op de zwarte markt, de soldaten en de homoseksuelen.
Het maakt dit tot een meer inclusieve, menselijke versie van 1984. Gruwelijker ook, want juist omdat het zo dicht op de realiteit zit worden ook het seksueel misbruik, het geweld en het verderfelijke gedrag op genadeloze wijze in beeld gebracht.
En Julia zelf? Zij is vrijgevochten, hedonistisch, intelligent en op een vreemde manier ook naïef, want ondanks alle ellende die over haar wordt uitgestort blijft ze dromen van een betere toekomst. Ze is een gevoelsmens, die zelf in deze kille maatschappij meeleeft met anderen. Maar ze is ook genadeloos. Als ze iets heeft geleerd is het overleven, ten koste van alles en iedereen. Sympathiek? Nee. Wel geloofwaardig. Iemand met wie ik mee kon leven, juist omdat ze zo beschadigd is door het leven in deze maatschappij.
Al met al is dit zowel een waardevolle toevoeging aan het origineel als een boek wat je prima los kan - en moet - lezen. Totalitaire regimes bestaan nog steeds en dit geeft een huiveringwekkende kijk op wat dat doet met een mens.
1
Reageer op deze recensie