Mooie thema's, mindere roman

“Als de ijzeren vogel vliegt en de paarden op wielen rennen, zal het Volk van de Eeuwige Sneeuw als mieren over de aardbodem verstrooid worden.”

1959. Lhamo en haar zusje Tenkyi vluchten met hun ouders uit het door China bezette Tibet. Ze belanden in een vluchtelingenkamp in Nepal. Vele jaren later woont Tenkyi met Dolma, de dochter van Lhamo, in Canada. Als Dolmo een beeldje van een Tibetaanse heilige ontdekt in de collectie van een rijke verzamelaar, moet ze kiezen tussen haar nieuwe leven en haar Tibetaanse wortels.

“Wat ik weet is -...- dat de wereld alleen de voorwerpen van ons volk waardevol vindt. Onze voorwerpen en onze levenshouding. Maar niet wie wij zijn, en niet onze levens.”

Een boek over vluchtelingen en hun kinderen die zijn afgesneden van hun verleden, hun cultuur en hun taal. Over wat dat met hen doet en over hoe dat onrecht voortduurt, ook in onze tijd.

Bijzonder interessante onderwerpen, maar als roman pakte deze mij niet. Er komen verschillende personages aan het woord, maar er was er niet één waar ik mij echt in kon inleven. En hoewel er genoeg gebeurt, wist het mij niet echt te raken. Kortom; niet mijn boek, al heb ik wel wat opgestoken over Tibet en het Tibetaanse volk.