Een boek vol herkenningspunten.

Dit boek is het verhaal van Bart Romer. Hierin verteld hij over de 12 lessen die hij van zijn vader heeft geleerd (en een les van zijn moeder) Het boek is verdeeld over de lessen, elke les is een hoofdstuk. Dit maakt dat het boek makkelijk leest en erg overzichtelijk is. Bart verteld door persoonlijke verhalen hoe deze lessen tot stand zijn gekomen. Dit geeft mij als lezer het gevoel dat ik hem echt ben gaan kennen.

De eerst geschreven regels in het boek deden mij hardop gniffelen. “..en daarmee is dit verhaal volkomen subjectief en onbetrouwbaar”
De lessen van zijn vader zijn duidelijk omschreven als hoofdstuk in het boek. Hierdoor is het mij als lezer direct duidelijk waar het over gaat. Tijdens het voorwoord verteld Bart over het overlijden van zijn vader, dit kwam bij mij erg binnen door een persoonlijke ervaring. Dit gebeurde regelmatig door het boek heen, dan moest ik na elk hoofdstuk het boek even aan de kant leggen om het te laten bezinken, het boek dwong mij om bij mijzelf te kijken hoe dit voor mij was, leefde ik ook volgens deze wijsheden? Of zijn dit algemene waarden en normen waar wij als Amsterdammers onbewust mee worden groot gebracht?

De lessen van zijn vader grepen mij allemaal in meer of mindere mate aan, maar de les van zijn moeder vond ik heel bijzonder. De liefde die Bart heeft voor mijn moeder en de kernwaarde waar zij voor stond in haar leven heeft hij zo duidelijk omschreven dat je het liefst de vrouw een knuffel zou geven. Vooral de zin: “ door oprecht open te staan voor een ander, inclusief haar kinderen. Om de ander zo de ruimte te geven die op dat moment verlangd werd, ….. voelde zich op individueel menselijk niveau gezien, gehoord en gewaardeerd” (pagina 160) heeft mij tot in de kern geraakt, het omschrijft voor mij zo duidelijk een prachtige vrouw, een kwaliteit waar heel veel mensen een les uit kunnen halen en die je er toe aanzet om een betere vorm van je zelf te worden.

In het boek komt duidelijk naar voren dat bij het ouder worden, je je leven gaat overzien. De keuzes die je hebt gemaakt en de wereld die je achterlaat als je er niet meer bent. Het doet mij denken aan de gesprekken die ik met mijn vader heb en mijn vader zegt: “ je bent het product van je opvoeding” Dat komt in dit boek ook duidelijk naar voren, en de kracht van zelfreflectie, nadenken over de keuzes die je maakt en de gevolgen die die keuzes hebben, Bart schrijft hierover in de les: “ Zo maak je van elke drol een taartje”

Het boek krijgt van mij vijf sterren, hoe kan het ook anders. Dit is het persoonlijke verhaal van Bart daarin is geen goed of fout, maar de kracht van het verhalen vertellen heeft mij zo meegenomen in het boek en heeft mij aangezet tot nadenken over mijn eigen opvoeding en wat ik graag mee wil geven aan mijn kinderen dat ik het zeker vijf sterren geef.