Lezersrecensie
manipulatie van beeldmateriaal.
Eén van de zaken die je leert in de opleiding fotografie, jaja ik ben daar weer, is dat de manier waarop je een foto neemt zeer belangrijk is. Je kan de waarheid benadrukken of deze verhullen. De komst van AI in fotografie doet mij nog meer de vraag stellen bij bepaalde foto’s of ze nu waarheidsgetrouw zijn of niet. Mijn volgende informatievere boek gaat daar eigenlijk over.
Marc Welsch zat bij het leger waar hij instond voor de persdienst. Vanuit zijn tweeledige ervaring in militaire stuf en civiele verslaggeving schreef hij het boek België door de ogen van de Nazi’s.
Als je het woord Nazi ziet staan weet je al vlug dat het boek Wereldoorlog II als onderwerp heeft. Maar dit boek gaat over de propaganda afdeling van het Duitse rijk.
Hiervoor wordt specifiek Otto Kropf opgevolgd. Kropf was een Duitse beroepsfotograaf die met zijn foto’s van België de voor Duitse bevolking de oorlog in beeld bracht. Hij propagandeert (is dat eigenlijk wel een woord) de oorlog maar op een manier waardoor de Duitse bevolking een geromantiseerd beeld krijgt ervan.
Denk daarbij aan een goedgevuld markkraam boordevol met groenten en fruit terwijl iedereen honger leid. Wie de foto ziet, kan enkel opmerken dat er voedsel op overschot is.
Welsch probeert de foto’s te analyseren en plaatst ze daarom ook onder bepaalde hoofdstukken.
Zoals bv Orkaan over België, architectuur, goeie verstandhouding en zelfs vrouwen krijgen een plaatsje. Nu kan je jezelf natuurlijk de vraag stellen hoe hij daar de mensen kan bedriegen met zijn foto’s.
Awel zal het u eens uitleggen.
Zo fotografeert Kropf een stapel helmen om aan te duiden dat er al enorm veel tegenstanders gestorven zijn en dus de winst voor het grijpen is. Hij fotografeert zichzelf tussen de gevangen soldaten om aan te geven dat de overwonnen soldaten direct verbroederden met de Duitsers terwijl ze eigenlijk naar strafkampen gestuurd werden.
En dit doet hij bij al de onderwerpen. Een beeld ophangen om een bepaalde indruk te geven terwijl er in werkelijkheid niets van klopt.
Net alsof ik een foto neem van een dure sportwagen in de garage terwijl de rest van het huis op instorten staat. Zij die de foto zien denken dat ik enorm veel geld heb terwijl die auto het enige is die waarde heeft. (Niet dat dit hier zo is. Een Peugeot 5008 van 2015 noem ik nu geen sportwagen.)
Maar verder naar het boek.
Welsch zijn beschrijvingen zijn verstaanbaar verwoord. Ik snap direct waar hij zijn mening haalt. Elk onderwerp wordt voorgegaan van een voorwoord met wat uitleg wat er te verwachten valt bij het lezen.
Het boek kwam al in 1998 in omloop maar is nog altijd even interessant. De foto’s zijn groot genoeg afgebeeld om duidelijk bekijkbaar te zijn.
De manier waarop Kropf destijds de Duitse bevolking misleide zien we de dag van vandaag jammer genoeg terug in de oorlog Oekraïne-Rusland. De Russische bevolking krijgt de oorlog ook anders te zien dan dat hij daadwerkelijk is. Al een soort van rechtvaardiging voor de strijd. Of dat is toch hoe ik erover denk.
Marc Welsch zat bij het leger waar hij instond voor de persdienst. Vanuit zijn tweeledige ervaring in militaire stuf en civiele verslaggeving schreef hij het boek België door de ogen van de Nazi’s.
Als je het woord Nazi ziet staan weet je al vlug dat het boek Wereldoorlog II als onderwerp heeft. Maar dit boek gaat over de propaganda afdeling van het Duitse rijk.
Hiervoor wordt specifiek Otto Kropf opgevolgd. Kropf was een Duitse beroepsfotograaf die met zijn foto’s van België de voor Duitse bevolking de oorlog in beeld bracht. Hij propagandeert (is dat eigenlijk wel een woord) de oorlog maar op een manier waardoor de Duitse bevolking een geromantiseerd beeld krijgt ervan.
Denk daarbij aan een goedgevuld markkraam boordevol met groenten en fruit terwijl iedereen honger leid. Wie de foto ziet, kan enkel opmerken dat er voedsel op overschot is.
Welsch probeert de foto’s te analyseren en plaatst ze daarom ook onder bepaalde hoofdstukken.
Zoals bv Orkaan over België, architectuur, goeie verstandhouding en zelfs vrouwen krijgen een plaatsje. Nu kan je jezelf natuurlijk de vraag stellen hoe hij daar de mensen kan bedriegen met zijn foto’s.
Awel zal het u eens uitleggen.
Zo fotografeert Kropf een stapel helmen om aan te duiden dat er al enorm veel tegenstanders gestorven zijn en dus de winst voor het grijpen is. Hij fotografeert zichzelf tussen de gevangen soldaten om aan te geven dat de overwonnen soldaten direct verbroederden met de Duitsers terwijl ze eigenlijk naar strafkampen gestuurd werden.
En dit doet hij bij al de onderwerpen. Een beeld ophangen om een bepaalde indruk te geven terwijl er in werkelijkheid niets van klopt.
Net alsof ik een foto neem van een dure sportwagen in de garage terwijl de rest van het huis op instorten staat. Zij die de foto zien denken dat ik enorm veel geld heb terwijl die auto het enige is die waarde heeft. (Niet dat dit hier zo is. Een Peugeot 5008 van 2015 noem ik nu geen sportwagen.)
Maar verder naar het boek.
Welsch zijn beschrijvingen zijn verstaanbaar verwoord. Ik snap direct waar hij zijn mening haalt. Elk onderwerp wordt voorgegaan van een voorwoord met wat uitleg wat er te verwachten valt bij het lezen.
Het boek kwam al in 1998 in omloop maar is nog altijd even interessant. De foto’s zijn groot genoeg afgebeeld om duidelijk bekijkbaar te zijn.
De manier waarop Kropf destijds de Duitse bevolking misleide zien we de dag van vandaag jammer genoeg terug in de oorlog Oekraïne-Rusland. De Russische bevolking krijgt de oorlog ook anders te zien dan dat hij daadwerkelijk is. Al een soort van rechtvaardiging voor de strijd. Of dat is toch hoe ik erover denk.
1
Reageer op deze recensie