Spannend met langdradige stukken

Bij mij kan het soms lang duren alvorens ik een volgend deel lees van een boekenreeks. Dus ook zo met de Erfgoed saga van Christopher Paolini. Het tweede boek van deze reeks las ik ergens in maart 2019 en nu pas las ik het vervolg Brisingr.
Voor de meeste fantasie lezers zal de naam van Paolini wel bekend in de oren klinken. Voor wie hem niet kent hier even wat korte info over deze goeie man.
Paolini is een Amerikaanse auteur die woont en werkt in Montana. Met het eerste boek in de Erfgoed saga Eragon was hij al bezig van toen hij nog maar vijftien jaar oud was. Hij was ermee gestart toen hij afstudeerde na het volgen van thuis onderwijs.
Het boek dat ik dus las was het derde boek in de Erfgoed saga en kreeg de titel Brisingr.
Het verhaal
Na een epische veldslag op de brandende vlaktes staan Eragon en Saphira nog steeds vele beproevingen te wachten. Eragon heeft her en der beloftes gedaan en is vastbesloten om deze allemaal in te lossen. De vraag is of hij ze wel allemaal kan nakomen. Hij helpt zijn neef Roran om die zijn geliefde uit de klauwen van Galbatorix te redden maar de Varden hebben ook nood aan zijn kracht en talent. Net zoals de dwergen en elfen op hem rekenen om hen te helpen. Eragon moet keuzes maken die hem doorheen het hele keizerrijk voeren. De vraag is of deze eenvoudige boerenjongen wel in staat is om alles in orde te brengen.
(Ja, ik weet dat de korte inhoud redelijk trekt op de achterkant van het boek maar ben daar nog aan aan het werken hoe ik het persoonlijker kan opmaken. )
Mijn gedacht
Na het terugkijken naar mijn mening van de andere twee boeken kwam vlug naar boven dat de langdradigheid terug aanwezig was in dit derde boek. Ik lees liever wat vlottere boeken maar er zitten nog genoeg andere zaken in dit boek die mij triggeren om toch verder te gaan lezen.
Vooral de connectie tussen Eragon en Saphira is enorm gegroeid. Hun band is zodanig versterkt dat je het als lezer persoonlijk voelt wanneer ze gescheiden worden en ze daar beide niet volledig achterstaan maar het nodig is om de broodnodige vrede te proberen bewerkstellen.
Zelfs de beslissingen die Eragon moet nemen zijn gegroeid samen met zijn personage. Hoe serieuzer Eragon bezig is met zijn taak hoe zwaarder zijn beslissingen zullen zijn.
Naast de reeds aangegeven langdradigheid zitten er gelukkig nog spannende stukken in het verhaal. Naarmate het verhaal vordert zitten er wel meer in dan in het begin. De tragere stukken zijn voor mij ook de meer verhalende stukken over Eragons geschiedenis of dat van Alagaësia.
Het slot
Het einde bevat nog genoeg twistjes om de laatste aandacht van de lezer vast te houden maar zet ook de deur wagenwijd open voor het vervolg dat een beetje de afsluiter zal zijn van de reeks.
Conclusie
Het derde deel kampt met dezelfde minpunten als zijn voorgangers. Spannende boeken maar met langdradige stukken erin verwerkt. Het vierde deel zal ik zeker wel nog gaan lezen. (Het staat tenslotte in mijn kast.)
Ik moet wel zeggen van de drakenverhalen die ik al gelezen heb die in de Erfgoed saga toch het meest ontwikkeld lijken qua karakter en spraak. Het zijn niet zomaar rijdieren maar echt ontwikkelde levensvormen en metgezellen van hun rijders. Gesprekspartners met eigen meningen en opinies.
Misschien niet mijn beste recensie ooit maar heb ze opgemaakt toen ik nog op vakantie was in Nederland. Maar alles staat erin wat ik wilde laten weten over dit boek. Er staan nu nog twee boeken van deze auteur in mijn kast om te gaan lezen. Mogelijks dat ik er dit jaar geen vier jaar tussen laat maar het kan ook langer zijn. Wie zal het zeggen.
Iedereen nog veel leesplezier gewenst.