Soms de weg kwijt maar toch een steengoed verhaal.

Ninja Paap-Luijten, beter gekend als de Verhalen-Ninja, schrijft zelf fantasie verhalen maar helpt ook anderen met hun schrijfwerken. Ik leerde de verhalen van Ninja kennen na het winnen van een goodypakket waar als verrassing haar boek Oragayn inzat. Ik vermoed dat ik sindsdien alle verhalen van haar hand gelezen heb. Meestal goeie verhalen maar soms toch met een kritisch puntje gerecenseerd. Toen ik de kans kreeg om haar nieuwe boek, en vervolg op Oragayn, Fyria te gaan lezen kon ik het niet laten.
Het verhaal
Koningin Enna van Fréyutan wordt gevraagd om in Mijnlanden op te treden als diplomaat. Ze komt niet aan op haar bestemming aangezien haar delegatie aangevallen wordt en ze verplicht is om te vluchten. Terwijl de overgebleven gardeleden en bepaalde Mijnlandse militairen proberen om de zaak op te lossen beseft Enna dat haar verleden een rol speelt in dit verhaal. Een verleden die er misschien voor kan zorgen dat ze haar troon verliest, of erger, haar leven. Enna weet wie haar vijanden zijn maar haar echte bondgenoten zijn moeilijker te bepalen.
Mijn gedacht
Mijn meeste waarderingen bij Ninja haar boeken variëren tussen drie en vijf sterren. Deze keer zal een viertal sterren ideaal zijn. Waarom geen vijf? Dat zal ik direct wel uitleggen.
Het boek bestaat uit drie delen. We starten met de novelle Marrah wat voor de onbekenden van haar boeken een ideale kennismaking is met wat personages en met de schrijfwijze van Ninja. Na het hoofdverhaal eindigt het boek met het kortverhaal Keltir de verleider.
Waar ik de verhalen van Ninja allemaal redelijk goed kan volgen was ik bij dit boek nu en dan mijn draad wat kwijt tussen de verschillende verhaallijnen. Er gebeurt zeer veel in dit boek dat invloed heeft op het einddoel waardoor ik wel soms de verhaallijnen wat door elkaar begon te gooien. Eens ze terug naar elkaar begonnen te groeien beterde dit en werd het terug een spannend verhaal.
De hoofdstukken lezen op zich wel zeer vlot, zoals we gewend zijn van Ninja. En waar ik de draad kwijt was werd ik na een halve pagina wel terug op het juiste pad gezet en zat ik terug in het verhaal.
De wereld die Ninja gebruikt in haar boeken heeft mij al verschillende keren verrast en dit was deze keer niet anders. Haar keuze in fauna, flora en ‘menselijk’ leven creëert een levendige wereld vol van diversiteit. Die diversiteit wordt nog eens benadrukt doordat ze het thema seksualiteit toch ook een rolletje geeft in het verhaal.
Haar personages zijn zeer goed uitgewerkt. Vergeleken met Oragayn, en de andere kortverhalen, zijn de terugkerende personages geëvolueerd in hun rol en karakter. Maar toch moet ik vermelden dat ik verschoten ben van sommige personages die in dit verhaal toch, niet hun zwakkere maar zachtere kant, in het licht plaatsten. Maar deze kant bracht enorm veel gevoel toe aan het verhaal.
Naarmate het slot nadert komen alle verhaallijnen samen, en wordt veel duidelijk gemaakt. Veel vraagtekens krijgen hun antwoord.
De spanning zit er wel heel het verhaal in maar in de eindfase is die echt torenhoog. In die eindfase toont één van de personages haar ware karakter waardoor ze bij veel lezers echt wel in het hart zal gesloten worden.
Conclusie
Ik voelde al vlug connectie met verschillende terugkerende personages en werd verrast bij sommigen hun geëvolueerde karakter. Een spannend verhaal, waar ik jammer genoeg soms even de weg kwijt was tussen de verhaallijnen, met goed uitgewerkte personages. Een leefwereld, die terug goed in beeld gebracht wordt, die bruist van fantasierijke fauna en flora en bevolkt wordt door bijzondere wezens.
Een boek gekenmerkt door Ninja haar schrijfstijl en verhaalopbouw en haar personages die tot de verbeelding spreken. Benieuwd wat ze verder nog in petto heeft voor de gardeleden en hun leiders.