Lezersrecensie
Soms wat saai omschreven
Wendy Lower is een Amerikaanse historicus die wereldwijd scoort met haar boeken rond de tweede Wereldoorlog en de Holocaust. Voor haar werk rond dit thema kreeg ze al verschillende onderscheidingen.
Het boek dat ik las van haar hand was Het Ravijn.
Het verhaal
Lower krijgt van twee journalisten een foto waarop een joods gezin doodgeschoten wordt in De Oekraïne tijdens de tweede Wereldoorlog. Door middel van het ontleden van de foto start Lower de zoektocht naar de plaats en namen van zij die op de foto te zien zijn. Maar ook zoekt ze een manier om de fotograaf van achter zijn toestel te halen en ook voor de lens te plaatsen.
Mijn gedacht
Hoewel het hier en daar wat saai omschreven is ben je toch vlot aan het einde van het verhaal. Wat mogelijks als storend opgevat kan worden is dat er doorheen het verhaal redelijk wat cijfertjes bij bepaalde zinnen staan die een extra uitleg krijgen op het einde van het boek. Daar moet je als lezer een keuze in maken om ze tussen het verhaal door te gaan lezen of allemaal achteraf.
Lower toont in haar verhaal de kracht van fotografie. Het vastleggen van een moment kan in de toekomst veel meer vertellen dan wat de fotograaf wilde vastleggen met zijn beeld. Het verhaal gaat over de tweede Wereldoorlog maar toont ook een zeer goeie manier van het ontleden van een foto.
Het kleinste detail kan Lower helpen om verder te raken in haar zoektocht. Een zoektocht die naarmate hij meer info naar boven haalt de lezer meer en meer laat meeleven met de slachtoffers op de foto. De foto op zich wekt al emotie op maar de enorme voorraad aan kleine details sluipen het hart van de lezer wel binnen.
Conclusie
Een goed verhaal dat Nazimisdaden bloot legt en vooral de kracht van fotografie uitlegt. Ondanks hier en daar wat saai over te komen leest het eigenlijk wel nog vlot. Elke lezer moet voor zichzelf uitmaken hoe en wanneer hij de extra uitleg in de noten achteraan het boek leest.
Het boek dat ik las van haar hand was Het Ravijn.
Het verhaal
Lower krijgt van twee journalisten een foto waarop een joods gezin doodgeschoten wordt in De Oekraïne tijdens de tweede Wereldoorlog. Door middel van het ontleden van de foto start Lower de zoektocht naar de plaats en namen van zij die op de foto te zien zijn. Maar ook zoekt ze een manier om de fotograaf van achter zijn toestel te halen en ook voor de lens te plaatsen.
Mijn gedacht
Hoewel het hier en daar wat saai omschreven is ben je toch vlot aan het einde van het verhaal. Wat mogelijks als storend opgevat kan worden is dat er doorheen het verhaal redelijk wat cijfertjes bij bepaalde zinnen staan die een extra uitleg krijgen op het einde van het boek. Daar moet je als lezer een keuze in maken om ze tussen het verhaal door te gaan lezen of allemaal achteraf.
Lower toont in haar verhaal de kracht van fotografie. Het vastleggen van een moment kan in de toekomst veel meer vertellen dan wat de fotograaf wilde vastleggen met zijn beeld. Het verhaal gaat over de tweede Wereldoorlog maar toont ook een zeer goeie manier van het ontleden van een foto.
Het kleinste detail kan Lower helpen om verder te raken in haar zoektocht. Een zoektocht die naarmate hij meer info naar boven haalt de lezer meer en meer laat meeleven met de slachtoffers op de foto. De foto op zich wekt al emotie op maar de enorme voorraad aan kleine details sluipen het hart van de lezer wel binnen.
Conclusie
Een goed verhaal dat Nazimisdaden bloot legt en vooral de kracht van fotografie uitlegt. Ondanks hier en daar wat saai over te komen leest het eigenlijk wel nog vlot. Elke lezer moet voor zichzelf uitmaken hoe en wanneer hij de extra uitleg in de noten achteraan het boek leest.
1
Reageer op deze recensie