Net niet overtuigend genoeg.

Anne Poelmans was acht jaar de hoofdstyliste bij Elle België. Drie jaar leidde ze de website en werkte ze voor Vogue. In 2018 nam ze BioTyLab over van een vriendin.
Ze groeide praktisch op in Ibiza waardoor ze een unieke band opbouwde met dit eiland. Ibiza wordt meestal in één adem genoemd met feesten, muziektempels en grote dj-party’s. Maar het is zoveel meer.
Anne schreef al verschillende boeken over haar eiland en daar pikte ik Life Is Ibiza uit. Volgens de cover een boek dat gaat over de mensen, de huizen en de manier van leven. De bijgeplaatste tekst vermeld dat het tijd is om een ode te brengen aan de goede smaak en het pure leven.
Anne neemt ons met foto en tekst mee op reis rond het eiland. Van de magnetische berg Es Vedra tot de zoutbanken. De sfeer op het eiland en natuurlijk het goede leven en toch wat verwijzingen naar de legendarische party’s. Maar ook de voeding en de cultuur krijgen hun kans om indruk te maken.
De rest van het boek is dan gevuld met huizen en mensen. De voorgestelde mensen nemen ons mee in het waarom ze op Ibiza blijven wonen. Wat dreef hen daartoe? Door de vragen begrijp je wel vlug dat ze allemaal direct een klik voelden met het eiland.
Aan de andere kant de huizen. Een mooie uitleg over de huizen aangevuld met grote overzichtelijke foto’s van interieur en exterieur. Een goeie leerschool voor een beginnend fotograaf als ik over het goed in beeld brengen van de kwaliteiten en uitstraling van een woning.
Maar daar stopt het dan jammer genoeg ook. Ze worden omschreven als, meestal, vakantiewoningen, getekend door architecten en bemeubeld met bijpassende interieur elementen van designers.
Op mij kwamen ze echt over als modelwoningen. Gefotografeerd met koffietafelboeken op bijzettafels. Tafels klaargezet met bestek alsof hele families komen eten.
Maar het zijn levenloze huizen. Te mooi, te perfect om in te leven. Niets dat doet vermoeden dat deze huizen bewoond of verhuurd worden. Ze geven niet het gevoel af zodat ik daar met vrouw en kinderen zou gaan logeren. Op mijn gevoel afgaande ook wel te duur voor mijn portefeuille.
Een gemiste kans om dit party eiland eens van een andere kant te belichten zodat een niet party-animal zoals ik het eiland de kans geeft om zich in mijn hart te vestigen als favoriete vakantieplek.
Maar ondanks alles blijft het natuurlijk wel een mooi samengesteld boek over Ibiza. Ondanks dat ik het huizen gedeelte minder vind zijn dan de mensen wel mooi in beeld gebracht. Hun karakter straalt wel ergens uit hun foto en de andere foto’s brengen hun manier van leven wat naar boven.
Conclusie
Een koffietafelboek voor mensen die fan zijn van exclusieve woningen. Voor zij die wel iets willen bijleren over Ibiza. Voor fotografen die wat willen leren over hoe het in beeld brengen van huizen, mensen en omgevingen. Maar jammer genoeg geen boek dat mij zal overhalen naar Ibiza te reizen om de rustigere kanten van het eiland te gaan verkennen.