Eerste Japanse GN

Twee minireisjes rap na elkaar, maar je kan nooit genoeg reizen. Mijn laatste minireis bracht mij naar Japan. Eén tip, start nooit de maandagmorgen met de eerste keer een Japans verhaal te lezen. Met nog één oog dicht van de slaap startte ik aan de GN Remina van Junji Ito, maar na twee pagina’s verstond ik niet waarom alles in omgekeerde volgorde stond. Tot ik uit frustratie hem in de kast legde en een gewone strip uithaalde. Tot een half uur later ik wakkerder werd en mijn frank viel dat men in Japan van rechts naar links leest. Dus opnieuw geprobeerd in de nieuwe richting en het verhaal was direct meer te volgen.
Hier volgt nu mijn mening over mijn eerste keer een Japanse GN te lezen.
Wie is de auteur?
Junji Ito staat gekend voor zijn horrormanga’s. (Awel niet bij mij gekend.) Hij begon met tekenen na het zien van zijn oudere zus haar tekeningen. Hij tekende als tijdverdrijf toen hij als tandarts werkte. ( Speciale tandarts) In Japan wordt hij zelfs verheven richting een cult-status. Volgens Wikipedia wijkt zijn tekenstijl af van de grote ogen-strips die kenmerkend zijn voor manga. Ito tekent in een hypergedetaileerde stijl die realistisch overkomt.
Hoe kwam ik erbij om deze onbekende auteur te gaan lezen? Omdat hij uitgelicht werd uit de GN sectie in onze bib. Ik denk een boek of zes die er stond en heb er een tweetal mee genomen.
Mijn gedacht.
Toen ik doorhad hoe ik de GN moest lezen las het verhaal toch wel vlotter. De zwart-wit stijl past enorm goed bij het gebrachte verhaal.
Aja, misschien moet ik nog het verhaal even schetsen.
Vanuit een wormgat verschijnt een onbekende planeet. Dr Oguro vernoemt de planeet naar zijn dochter Remina. Iets wat zijn dochter tot heldenstatus brengt maar wanneer de planeet Remina dichterbij komt en tussentijds alle andere planeten en sterren opeet keren haar fans zich tegen haar en haar vader. Men vermoed dat zij de planeet geroepen hebben en ze willen Remina offeren aan de planeet in de hoop dat ze zo de aarde kunnen redden.
Ito gebruikt in deze GN echt menselijke emoties. Als er iets ergs gebeurt op onze aardbol, zijn we dan niet altijd op zoek naar een zondebok om de schuld op zich te nemen? Soms met reden, en soms misschien ook niet. Die ene die heel luid roept wie de schuldige is krijgt meestal snel veel bijval van zij die wat in paniek zijn. (Dit is een beetje mijn idee hoe de wereld soms draait. Mijn hersenkronkels kronkelen soms wat te veel.)
Maar soit, het verhaal zit goed in elkaar en de emoties stralen van de gezichten van de personages. Goed van dikte maar het mocht niet dikker geweest zijn. Anders ging het wat te uitgesponnen geweest zijn.
Het was onderhoudend genoeg om later deze week of de week erop het andere boek op te nemen dat ik mee had. Als deze dan even goed is zullen er misschien nog andere volgen.
Conclusie
Blij dat ik het gelezen heb. Of het nu echt een nieuwe boekenmarkt is dat ik aangesneden heb, daar ben ik nog niet volledig van overtuigd. Deze GN, met zijn zwart-wit stijl, lees heel vlot en is onderhoudend genoeg om het einde te halen.
Voorlopig gaan we even verder met het gewone reizen maar er zullen zeker nog GN de revue passeren dit jaar via de minireisjes. Als je aanraders heb laat maar weten dan kijk ik of de bib ze heeft of als ik ze moet aanbieden als aankoopsuggestie. Iedereen nog veel leesgenot gewenst, en hopelijk heb je toch wat genot gehad aan mijn gezever hierboven.