Mijn spiegel

Elliott Erwitt, geboren in Parijs 1928, Joods en afkomstig van een Russische familie. In 1938 vertrokken naar Milaan om dan met de familie in 1939 naar de Verenigde Staten te vluchten voor het Fascisme. Hij studeerde film NY en na een ontmoeting met Robert Capa en Edward Steichen, twee grote fotografen, besloot hij fotograaf te worden. Portretfotografie was zijn hoofdonderwerp met foto’s van Jacqueline Kennedy, Marilyn Monroe, Fidel Castro en Che Guevara. Als freelancer werkte hij nog voor verschillende magazines.
Waar hij ook nog voor bekend stond, en wat ik ook probeer te doen, zijn zijn snapshots met ironische-absurdistische inslag.
Je kent dat wel, zo van die foto’s met een kwinkslag en humor. Zo nam ik ooit een foto met een bordje poepschepper waar een spade onder ging aan de boom, met net voor de boom een grote hondendrol. Zo heeft Erwitt ook een foto van een plakkaat Allimentation, op die foto is er een naakte man te zien met tas die in de richting loopt van het bord. Iedereen zal die humor wel snappen.
Het is een kwestie van goed rondkijken en er op het juiste moment aanwezig zijn.

Mijn gedacht.

De goeie man verliet deze aarde op 30 november 2023 maar laat een gigantisch archief na van foto’s. Zoals reeds vermeld las ik het boek Snaps. Een redelijk dik boek, of toch voor fotografieboeken, met een paar honderd foto’s in. Zoals de titel al doet vermoeden zijn het allemaal snaps, snapshots genomen tijdens wandelingen door steden en dergelijke. In het boek staat de vermelding dat hij soms tijden zat te wachten tot de juiste persoon passeert op exact de juiste plaats. Toestellen regelen met een steen op de juiste afstand en dan wachten. Daar ga je natuurlijk wat voorbij aan de benaming snaps en doe je meer dan enkel foto nemen. Maar daar maken we echt geen probleem van, ik zou dat ook wel doen.

Het boek is onderverdeeld in verschillende categorieën zoals Read, Rest , Touch, Stand, Tell, Point, Look, Move en Play. Het zal een werk van lange adem geweest zijn om alle foto’s uit te zoeken maar ze zijn er echt in geslaagd om de juiste foto’s in hun categorie te plaatsen. Foto’s van zijn beginjaren tot tegen de jaren 2000. Allemaal stuk voor stuk in zwart-wit. Geen kleuren die de aandacht zouden afleiden van de boodschap in de foto.
Ondanks dat dit boek enkel zwart-wit beelden bevat maakte hij ook kleurenfoto’s maar daar heeft onze bib geen boeken van.

Alle foto’s zijn voorzien van locatie en tijdsbepaling. Dit is ook wel een indicatie om te weten hoever hij al was in zijn carrière als fotograaf. In 1949 reisde hij door Frankrijk met een Rolleiflex. Hij werkte ook met Leica toestellen.
De Leica’s werden meestal gebruikt voor het eigen werk en de rest voor de opdrachten. Digitale camera’s heeft hij natuurlijk ook gebruikt, zelfs fotografen moeten mee gaan met de technologie , en die gaat snel hoor.

Ja, ik ben en blijf fan van zijn werk. Of dan toch vooral van de humor die hij verwerkt in zijn beelden. Zaken die hij op beeld zet worden door de meeste mensen , door de drukte van de maatschappij, gewoon voorbij gelopen.
Of om het met Erwitt zijn woorden te zeggen:
"It's about reacting to what you see, hopefully without preconception. You can find pictures anywhere. It's simply a matter of noticing things and organizing them. You just have to care about what's around you and have a concern with humanity and the human comedy."