De fouten die de Verenigde staten maakte in Iraq.

Soms moeten we bij het lezen van een boek ook eens durven toegeven dat we het niet volledig naar waarde kunnen schatten omdat ons de kennis ontbreekt. Als de auteur het verhaal dan zeer goed uitlegt kan ik er wel mijn eigen mening over vormen over wat ik net gelezen heb.
Maar ja, wat heb ik dan gelezen?? Ik dacht, we gaan op vakantie dus mag de lectuur wat zwaarder zijn qua onderwerp. Dus na Brisingr van Christopher Paolini uit te lezen ben ik dan maar begonnen in The End Of Iraq van Peter Galbraith.
Peter W. Galbraith is een Amerikaanse auteur, commentator, politieker, adviseur en vroeger diplomaat. Hij was de eerste Amerikaan die zich in Kroatië vestigde als ambassadeur.
Hij hielp vooral mee om de vergassing van de Koerden door Saddam Hoessein naar boven te brengen. Hij probeerde ook een akkoord uit te werken waar de drie grootste bevolkingsgroepen van Iraq zich konden in vinden.
The End Of Iraq is aan de ene kant een aanklacht naar de foutieve manier waarop de Verenigde Staten omgingen met de bewoners van Iraq toen ze zich in 2003 gingen moeien.
Aan de andere kant is het een deel van Galbraith zijn leven, een deel van zijn biografie. Want hij heeft zeer veel geholpen om te proberen vrede te behouden in Iraq. Hij laat dan ook zichzelf ten tonele verschijnen in zijn boek.
Hij verteld dan ook wat hijzelf gedaan heeft in de ik-vorm. Hierdoor is er toch een betrokkenheid tussen boek en verteller, een connectie waardoor de lezer begrijpt waarom hij bepaalde keuzes gemaakt heeft.
Veel van wat verteld wordt in dit boek gebeurde toen ik nog klein was of nog niet volwassen genoeg om het dagelijkse nieuws te volgen. Maar naarmate het verhaal vordert kwamen er meer en meer personen voorbij waarvan ik de naam al eens gehoord had of over gelezen heb.
Ondanks mijn tekortkoming qua achtergrond kon ik toch het verhaal goed volgen. Je krijgt redelijk wat info naar het hoofd geslingerd maar die info wordt mooi uitgelegd zodat ik toch snapte waar het over ging.
Is dus geen volledig verhaal maar meer een relaas over wat er misliep. De Verenigde Staten die zich bijvoorbeeld ging moeien in een land waarvan ze niets wisten over de verschillende bevolkingsgroepen en daardoor meer conflicten creëerden dan oplosten. Jonge mensen zonder opleiding die zich moesten bezig houden met het volledige budget voor Iraq waardoor de mensen nog minder levensmiddelen hadden dan onder Sadam. Fouten die waarschijnlijk in het dagelijkse nieuws minder aan bod kwamen, of misschien zijn ze aan mij voorbij gegaan.
Door de hoog aangeschrevenheid van Galbraith ga ik er van uit dat de info uit het boek naar waarheid neergepend is.
Ik heb bijgeleerd met dit boek en dat is mooi meegenomen. Zeer blij dat ik het gelezen heb, en dan vooral nog in het Engels. Voor mensen die interesse hebben in dit soort boeken kan ik hem alleen maar aanraden.
Nog mensen die soms eens een boek met een zwaarder thema opnemen? Dit boek gaat zeer veel over de gevoerde politieke beslissingen de genomen werden en daardoor mogelijks rap als een saaier boek aanzien te worden.
Iedereen nog veel leesgenot gewenst en tot aan het volgende boek.