rust

Dietske Geerlings, docente Nederlands in Zutphen, schrijft romans, dichtbundels en een novelle.
Toen ik de kans kreeg om dit boek te lezen zag ik het woordje proza passeren. Iets waar ik totaal geen feeling mee heb. Maar aangezien ik graag even uit mijn comfortabele leeszone stap, heb ik toch de kans genomen het te lezen.
In Tere Min volgen we twee personen die elkaar toevallig ontmoeten op een kerkhof. Zij heeft vanaf de geboorte geen haar op haar hoofd, hij mist een been. Er ontstaat een speciale band tussen beide. Hij bouwt voor haar een muziekinstrument, de Theremin. Een instrument dat je niet moet aanraken om muziek te kunnen maken. Dit door middel van twee antennes.
Dietske speelt met woorden. Je mag enorm gestrest aan dit boek beginnen, tijdens het lezen voel je de rust zo terugkeren. Ze schept een soort bubbel rond de twee personages dat het lijkt alsof ze de enigste twee personen zijn die bestaan.
Een thema uit het boek is Gemis. Het missen van iets dat er niet meer is of er zelfs nooit geweest is.
De twee hoofdpersonages zijn menselijk geschetst. Het zijn personen die echt wel op ons wereldbolleke rondlopen. Daardoor voel je al vlug mee met hen en groei je als lezer mee met hun bloeiende vriendschap.
Het einde zorgt er voor mij voor dat de circel rond is.
Conclusie
Een verhaal dat rust brengt in een woelend brein. Het spelen met woorden om beschrijvingen te geven van gevoelens en gebeurtenissen. Een verhaal waar gemis een rol speelt en waar een oud muziekinstrument ,de theremin, een glansrol krijgt.