Aangrijpend

'Droomhuis' van Inez de Goede is een meeslepend verhaal over het verwerken van een trauma. De roman volgt Lot, een vrouw die terugkeert naar haar het huis in Frankrijk waar ze met haar moeder Mara en stiefvader Ab gewoond heeft tijdens haar kindertijd, om haar verleden onder ogen te zien en haar diepgewortelde angsten te ondergaan.
Een van de sterke punten van het boek is de afwisseling van perspectieven en tijd, waardoor we zowel de jonge als volwassen Lot goed leren kennen. De personages zijn levendig en geloofwaardig, waardoor de lezer zich gemakkelijk kan inleven in hun innerlijke conflicten en emoties. Vooral de kwetsbaarheid van Lot en haar moeder Mara komt goed naar voren, evenals de manipulatieve aard van stiefvader Ab. De parallellen tussen Lot en haar moeder Mara worden subtiel belicht.
De natuur wordt prachtig beschreven, wat bijdraagt aan de sfeer van het verhaal. De auteur vermijdt clichés door gebruik te maken van 'showing not telling', ze schrijft bijvoorbeeld niet dat Lotje zenuwachtig en gespannen is, maar ze beschrijft dat door Lotje de velletjes bij haar nagels of van haar lippen te laten lostrekken tot bloedens toe.
Het is duidelijk dat Lot te maken heeft gehad met misbruik in haar kindertijd. Dit maakt de onthulling van het trauma niet per se verrassend, maar desondanks blijft het aangrijpend en indrukwekkend. Het boek laat een diepe indruk achter en confronteert de lezer met de verwoestende impact van misbruik en manipulatie binnen een gezin.
Ik had graag nog meer willen lezen over de angsten die Lot bezighielden. De lezer krijgt weliswaar een glimp van haar angsten en onzekerheden, maar als dit nog meer uitgewerkt zou zijn zou het personage nog meer diepgang hebben gekregen.
Al met al is 'Droomhuis' een aangrijpende roman die de lezer meeneemt op een emotionele reis van de verwerking van een trauma. Het is een verhaal dat blijft nazinderen.