“Ik ben als een virus in een lichaam en het lichaam vecht terug.”

Jess is allergisch voor de zon, ze verbrandt meteen als er zonlicht op haar huid komt. Daarom moet ze helemaal bedekt naar buiten. Als het donker is, kan ze ‘gewoon’ naar buiten en dat doet ze dan ook graag. Ze fantaseert over de wereld op klaarlichte dag, hoe kinderen in de speeltuin spelen met elkaar. Dan ontdekt ze een gat in de heg naast de speeltuin. Wanneer ze daar doorheen gaat, ontdekt ze een magische ijstuin die veel voor haar gaat betekenen.

Hoewel het een fantastisch verhaal is, kon ik toch wat moeilijk in het boek komen. Ik had graag iets meer spanning en diepgang willen lezen, het einde was voor mij te lauw. Ik had wat meer rode draden tussen de personages opgelost zien worden, maar bleef toch nog onwetend over bepaalde zaken. Dat vond ik jammer.