Mooie graphics, urgente boodschap, maar toch....

‘The Talk’ uit de titel van deze Graphic Novel is het gesprek dat ouders van zwarte kinderen met hun kinderen hebben dat ze, nee, geen levensecht speelgoedpistool mogen omdat ze met de kleur van hun huid altijd de schijn tegen hebben en dat dus levensgevaarlijk is. En varianten hierop.
Bell schrijft een memoir dat zich uitstrekt over zijn hele leven waarin hij laat zien hoe fnuikend, subtiel en tegelijk ook lomp dit soort racisme is. De ene na de andere situatie komt langs waarin hij anders behandeld wordt dan zijn witte peers. Zelf is hij niet eens heel donker: kind van een witte moeder en een zwarte vader, maar voor het oog van de wereld heeft hij het label ‘zwart’. Empathieverhogend, dit boek.
De graphics zijn heel mooi, zijn punt is urgent. Toch greep het me niet helemaal, misschien wel omdat het - logischerwijs - heel erg in de Amerikaanse context gesitueerd is. Ik zeg niet dat er in Nederland geen racisme is, maar het ziet er weer net even anders uit. Ook mis ik soms kleine culturele verwijzingen.
Verder is Bell notabene eergisteren (op 15 januari 2025, twee dagen voor ik het boek uitlas), gearresteerd voor het hebben van kinderporno. De discussie over het scheiden van de kunstenaar en diens werk wil ik helemaal niet overhoop halen, maar leuk is anders.