De tuin in de hoofdrol

Ik hou van bloemen en planten, de kleuren en geuren van lelies, rozen, dahlia’s en noem maar op, van door de tuin te slenteren en te zien hoe alles evolueert, zijn weg vindt, van klein knopje tot volle bloei komt, of net niet. Daarvan straalt een rust uit, een troost, hoop en verwachting.

En dat vond ik ook terug in dit boek.

De hoofrolspeler in “Een tuin aan de Elbe” is de tuin van de familie Clarenburg, een rijke Joodse bankiersfamilie. Zij nemen Hedda Herzog in dienst, die daarmee meteen als eerste vrouwelijke hoofdtuinierster te boek staat. We volgen Hedda vanaf het moment dat ze op het landgoed van de familie Clarenburg aankomt, en zien hoe ze de tuin vorm geeft, welke planten en bloemen ze verkiest, waardoor deze magische tuin als het ware voor onze ogen tot leven komt.

Gedurende de komende twintig jaar evolueert niet enkel de tuin, maar ook de wereld, en kunnen de oorlogsverschrikkingen helaas niet worden buitengehouden.

Het verhaal wordt verteld in een heldere en duidelijke stijl, hier en daar bijna poëtisch. Het is een feministisch boek, en wat het voor mij zo bijzonder maakte is dat het gebaseerd is op waar gebeurde feiten. Else Hoffa is de werkelijke heldin, en de tuin van de familie Warburg het kleine stukje paradijs waarover verteld wordt in dit boek. De tuin is ondertussen grotendeels verkaveld en verloren gegaan, maar er zijn nog restanten die een tipje van de sluier oplichten. Het is dan ook heel fijn om na het lezen even te googelen en de echte beelden te zien van veelbesproken onderdelen van de tuin.