Een afsluiter om mee in de hemel te zijn

In de serie Angelfall is de Dag des Oordeels aangebroken: de engelen zijn naar de aarde gekomen om deze van de mensheid over te nemen. Zonder de mensen. Angelfall is niet zo zeer een post-apocalyptisch verhaal, als een apocalyptisch verhaal: de strijd tussen de engelen en de mensen is in volle gang. Het zal geen verrassing zijn dat ook in deze serie Noord-Amerika het middelpunt van het strijdtoneel, San Francisco dit keer. Dit is het laatste deel in het drieluik dat verhaalt van de avonturen van Penryn Young en de engelen.

Het gevecht bij het landhuis is voorbij, Penryn, Raffe, Paige en Paige’s schorpioenen zoeken een plek om op adem te komen. Maar in de laatste dagen van de mensheid is rust moeilijk te vinden. Raffe heeft nog steeds niet zijn eigen vleugels terug en Belial is niet meer dan een zielig hoopje engel. Een niet te vertrouwen hoopje engel dat er alleen op uit lijkt om Raffe in discredit te brengen. De vraag is: heeft hij een punt?

Dit is het laatste deel in de trilogie: het deel waarin duidelijk wordt waarom Belial is zoals hij is, wat de rol van Paige is en hoe gek Penryns moeder eigenlijk is. Susan Ee draagt dit boek op aan alle kinderen die te snel moeten opgroeien, en het is duidelijk waarom. Penryn is pas 17, maar ondertussen volwassen na alles wat er met haar moeder, haar zusje en de engelen is gebeurd. Zo komt ze ook echt over: als iemand die te volwassen is voor haar leeftijd. Ze zorgt voor haar moeder en zusje terwijl ze nog even tussendoor de wereld moet redden. Daarbij zijn zowel zusje als moeder niet makkelijk. Gelukkig heeft ze hier al een paar jaar ervaring mee, dankzij de slechte thuissituatie. Zoals eerder gezegd is het een YA-boek waarin duidelijk is dat de heldin zich hier onbewust haar hele leven op heeft voorbereid.

De prettige, makkelijke schrijfstijl van de eerdere delen blijft aanhouden. Het verhaal is goed uitgedacht, op de kleine onlogische puntjes na die nou eenmaal thuishoren in verhalen. Zoals de aartsengel die verliefd wordt op het 17-jarige meisje dat toevallig een moeder heeft die de apocalyps op haar manier heeft voorbereid en een zusje dat door genetische manipulatie heel belangrijk blijkt te zijn. Tegen de tijd dat je bij dit derde boek bent, doet dat er niet meer toe. Het maakt allemaal niet meer uit, er moet een mensheid gered worden door het vreemde bij elkaar geraapt zooitje helden-tegen-wil-en-dank. Tot het einde is het spannend en intrigerend: helaas niet tot en met het einde.

Een pluspunt is dat het verhaal van Penryn en Raffe op de achtergrond blijft: wat Raffe ook gedaan heeft, wat hij ook voor Penryn voelt, dat is ondergeschikt aan de op handen zijnde invasie. De engelen willen nog steeds de mensheid uitroeien, de mensheid zal blijven vechten tegen de engelen. Raffe en Penryn hebben allebei hun rol hierin en ze zullen daar niet van afwijken: hun achterban rekent op ze. Dit dilemma verdwijnt niet zomaar als er een verliefdheid langskomt. Het verhaal is niet mooi, niet schattig. De wereld zal nooit meer worden wat die was en de mensheid is een groot deel van wat haar definieert kwijt. Maar het levert in ieder geval een goed verhaal op.