Ruimte-opera voor iedereen

Calibans strijd is het vervolg op Leviathan ontwaakt, een ruimte-opera van het zuiverste water. Voor de non-scifilezers: een ruimte-opera is een avonturenboek over mensen die een groot deel van hun tijd op een ruimteschip doorbrengen. De serie The Expanse speelt zich af in een tijd waarin de mensheid bezig is het universum te koloniseren, om te beginnen met ons eigen zonnestelsel. Naast de Aarde, is Mars ook een bewoonbare planeet geworden. Daarnaast leven er nog heel veel mensen op artificiële en natuurlijke manen, zoals Ganymedes en Europa. Er heerst een constante spanning tussen de bewoners van de Aarde, Mars en de gordel, zoals de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter wordt genoemd. Deze spanning wordt er niet beter op als blijkt dat ‘iets’ de mensheid in al haar facetten bedreigt. Wat dat ‘iets’ is, blijft gissen. We weten alleen dat het heel gevaarlijk en niet dood te krijgen is.

Ten tijde van Calibans strijd is Holdens crew in dienst bij de OPA, de Outer Planets Alliance. Holden heeft nog steeds de Rocinante, het ruimteschip dat hij ooit van Mars gejat heeft. Met zijn crew speelt hij koerier voor de OPA tegen een goed salaris, tot de hel losbreekt op Ganymedes. Ganymedes, een belangrijke maan van Jupiter, is een heikel punt in de koude oorlog tussen Mars en Aarde. Totdat er een monster soldaten neermaait alsof het lappenpoppen zijn. Praxidike Meng is een botanicus op Ganymedes. Wanneer de chaos toeslaat, gaat hij zijn dochtertje Mei halen bij haar basisschool. Maar die is al opgehaald, door iemand die Prax niet kent. Zijn zoektocht naar Mei wordt zijn enige levensdoel, en hij klampt Holden aan als laatste hoop wanneer die zich op Ganymedes vertoont.

Net als Leviathan ontwaakt, is Calibans strijd geschreven vanuit verschillende gezichtspunten. We lezen en leven nu ook mee met Prax, Avasarala en Bobbie. Het is fijn om wat meer afwisselende personages ten tonele te krijgen als tegenwicht voor Holden, die nog steeds alles graag simpel ziet: hij is de good-guy, eigenlijk zijn alle anderen bad-guys. Net als Miller, laten Prax, Avasarala en Bobbie zien dat het niet alleen een stuk minder zwart-wit is, maar ook dat de oplossingen die Holden bedenkt basaal en naïef zijn. Holden is vrij vol van zichzelf, maar blijkt niet meer te zijn dan een vlo in de vacht van de VN, waar Avasarala handig aan de touwtjes trekt. In tegenstelling tot Miller zijn de nieuwe karakters minder stereotype. Het geeft het verhaal meer ruimte en diepte om boven het hele good-cop/bad-cop verhaal uit te stijgen. Helaas blijven de overige karakters vrij plat.

Het verhaal vreet je op en laat je niet meer los. Waar het ooit begon met Holden die tegelijk de Aarde en Mars op het matje wou roepen, blijkt het lot van de mensheid nu in de weegschaal te liggen. Zowel Aarde als Mars begint in paniek te raken, en de politieke molen draait op volle kracht. Het speelveld is vergroot, iets wat Avasarala pijnlijk duidelijk maakt. Ondertussen blijft de rode draad het redden van Mei, zoals het vinden van Julie de rode draad was in Leviathan ontwaakt. De achtergrondruis van het verhaal wordt bij tijd en wijle wat vervelend. De diplomatische betrekkingen lijken vooral ingewikkeld en de slechteriken met geen ander doel dan macht komen wat cliché over. Gelukkig is de slechterik niet al te belangrijk en worden de diplomatieke betrekkingen door Avasarala uitgelegd. In vrij kleurrijke taal.

Calibans strijd is een heerlijk, vermakelijk boek. Het wil niet te intelligent doen, en als je de moeilijke woorden of het jargon niet kent, sla je ze over en doet dat niets af aan het verhaal. Dit zorgt ervoor dat het boek ook voor mensen die niet van (harde) scifi houden heel goed te lezen is. Wel raad ik aan om Leviathan ontwaakt eerst te lezen: dat maakt een aantal dingen zoveel duidelijker. Het sfeertje deed mij een beetje denken aan de uiterst geniale tv-serie Firefly, met Holden als kapitein Mal. Het is te hopen dat de tv-serie die er komt van The Expanse net zo goed is, en een langer leven beschoren is. Om dit voor elkaar te krijgen, moeten de karakters als Amos, Alex en Naomi wel beter uitgewerkt worden.