Het tweede deel dat het eerste ver achter zich laat

Twintig jaar geleden kwam het eerste deel uit van de Zieners-trilogie, de serie die de naam Robin Hobb als schrijfster op de kaart zou zetten. Zes jaar later werd de Zieners-trilogie gevolgd door de Boeken van de Nar, waarin Fitz en de Nar weer samen kwamen. Na een eeuwigheid wachten kwam vorig jaar het eerste deel uit van de serie De boeken van Fitz en de Nar, een boek waar halsreikend naar uit werd gekeken. Hoewel zeker niet slecht, bleek het boek langzaam op gang te komen. Het tweede deel in de serie maakt echter alles goed: Robin Hobb is terug, en ze is beter dan ooit.

Fitz is op de Hertenhorst, waar hij halsoverkop heen is gereisd om de Nar te redden. Wat hij niet weet is dat het Woeste Woud, zijn eigen huis, overvallen is. De Witten hebben zijn stallen afgebrand, zijn personeel afgeslacht, de vrouwen verkracht, en zijn dochter ontvoerd. Het duurt even voordat dit nieuws tot de Hertenhorst doordringt, en met reden: niemand op het Woeste Woud weet te vertellen wat er is gebeurd. De algemene mening is dat er een gevecht was dat nogal uit de hand liep, niets om de heer des huizes voor te waarschuwen. De vermoorde mensen zijn uit het geheugen van de overlevenden gewist, de verkrachtingen zijn vergeten en iedereen is weer gewoon aan het werk. Probeer dan maar eens uit te zoeken wat er precies gebeurd is, en vooral door wie zijn dochter Bij ontvoerd is.

Hobb levert met het tweede boek in deze trilogie over Fitz en de Nar een magnifiek boek af. Ze is gegroeid als schrijfster, het verhaal van Fitz en de Nar komt op gang: alles klopt en alles loopt. Het boek is 743 bladzijden, en als je niet oppast lees je het achter elkaar uit. Zoals altijd leef je je zonder problemen in haar personages in. In dit deel is een belangrijke rol voor de Nar weggelegd, maar het boek is grotendeels vanuit Fitz’ oogpunt geschreven. Fitz is veel bedachtzamer geworden, hij denkt tegenwoordig na voordat hij met getrokken zwaard op de slechterik afschiet. Dat wordt hem niet altijd in dank afgenomen door zijn vriend de Nar, die zwaar op Fitz moet steunen.

Het verhaal ontwikkelt zich snel in de zoektocht naar Bij. Door het verhaal en de nieuwe avonturen zit heel veel informatie verweven: over wat de Nar heeft meegemaakt, over Chade en zijn nachtelijke praktijken, maar ook over wat er af heeft gespeeld terwijl Fitz gelukkig was in het Woeste Woud. Fitz staat niet meer in het middelpunt van het politieke leven en zal zich moeten aanpassen aan zijn Koning. Dit valt hem moeilijk, omdat zijn functie en titel zorgen dat hij niet kan doen wat hij nodig acht om zijn dochter terug te krijgen.

De wereld die Hobb heeft gecreëerd is enorm uitgebreid en voelt compleet aan, niet in het minst door de manier waarop ze de gaven van de Wijsheid en het Vermogen heeft uitgediept. Het voelt aan als een echte wereld: dit is niet een ander universum, dit is een ander land, ergens tussen Noorwegen en Nederland in, lijkt het wel. Met dit tweede deel heeft Robin Hobb weer een sterk staaltje werk afgeleverd. Ze is duidelijk weer in haar element in de Zes Hertogdommen en zal zowel Fitz als de Nar geen rust gunnen. De reis van de twee vrienden duurt voort, en een ieder die met hen mee gaat zal er niet over denken om halverwege af te haken. Helaas is dit pas deel twee van de drie. De Geheimen van de Nar is het soort boek dat een enorm gat achterlaat als het uit is: dit was het dan, wacht nu maar een jaar op het volgende boek. Dat gaat een heel lang jaar worden...