Een waardige afsluiter

In 1995 kwam het eerste boek uit over FitzChevalric: Leerling en Meester. Hierin begon het verhaal van Fitz, de jongen die als bastaard van Chevalric Ziener opgeleid zou worden tot moordenaar, eeuwig geplaagd en bijgestaan door de Nar. We zijn nu 22 jaar verder en het laatste boek van de derde trilogie over Fitz en zijn Nar is uit. Het is een lange weg geweest die Robin Hobb (pseudoniem van Megan Lindholm) onze helden heeft laten afleggen. Waarschuwing: spoilers voor hen die de eerdere Fitz en de Nar boeken niet heeft gelezen.  

Voor zowel Fitz als zijn dochter Bij ziet de wereld er heel donker uit. Fitz is er van overtuigd dat zijn dochter dood is, terwijl Bij er alles aan doet om te voorkomen dat dat ook werkelijkheid wordt. Net als kleine Fitz vroeger, is Bij alleen op de wereld: vader onbereikbaar en moeder overleden. Daarnaast moet ze nog eens zien om te gaan met de vreemde krachten die haar worden toegeschreven. Zonder dat ze het weet reist Fitz in haar kielzog, overtuigd van de dood van zijn dochter en de noodzaak haar te wreken. Maar waar Bij nu helemaal alleen reist en Fitz vroeger als klein kind alleen de Nar en Burrich had, heeft de volwassen Fitz een heel gezelschap bij zich om hem te helpen bij zijn wraak.  

Het boek draait om de reis naar Clerres, voor zowel Fitz die onderweg is om wraak te nemen, als Bij die eigenlijk gewoon naar huis terug wil. De martelingen en horrors die Bij meemaakt onderweg zorgen voor een coming-of-age verhaal, verweven met de queeste van Fitz. Het kleine meisje groeit op tot een gevaarlijke 'witte' profeet; de Bij heeft een angel. De relaties die als een rode draad door de hele serie heen lopen, zijn nu ook weer aanwezig. Nachtogen waakt over Bij, en Fitz en de Nar hebben een gespannen, symbiotische relatie. Er is nog steeds geen volledig vertrouwen tussen de twee, maar ze kunnen duidelijk niet zonder elkaar. Het is een complexe relatie, niet geholpen door de starheid van Fitz en de liefde voor mysterie van de Nar.

Het enige minpunt in het verhaal is de wispelturigheid van Bij. Soms lijkt ze 34 in haar gedachtegang en doen en laten, soms 6. Het ene moment is ze een stoere vechter, het volgende moment is ze het kleine meisje dat niets denkt te kunnen. Natuurlijk zit wispelturigheid in de aard van het beestje, maar dit zit op het randje van geloofwaardig. Karakters als Lant, Vonk en Vol zijn minder goed uitgewerkt, omdat ze minder belangrijk zijn voor Fitz. Dit past goed, aangezien alles vanuit Fitz' standpunt verteld wordt, die nog steeds erg op zichzelf gefocust is. De Nar daarentegen laat nieuwe, mysterieuze facetten van zichzelf zien.  

Zoals met de eerdere boeken is de vertaling weer goed. Op een enkel woordgrapje na, is het niet duidelijk dat dit een vertaald boek is. Bovendien wordt de schrijfstijl van Robin Hobb goed behouden. Hobb heeft op een meesterlijke manier alle groepen en belangrijke verhalen van de eerdere boeken met elkaar verbonden. Ze legt niet alleen bloot waar de strijd nu om gaat, maar ook hoe het ooit begonnen is. Waarom de draken verdwenen en wat het voor gevolgen heeft dat ze terug zijn. Alle stukjes vallen op hun plaats. Met als gevolg dat je eigenlijk alle acht eerdere boeken gelezen moet hebben om dit verhaal volledig te kunnen volgen. Maar heb je die acht boeken gelezen, dan is dit laatste deel zo enorm bevredigend en het einde zo passend.  

Het Lot van de Moordenaar is een waardige afsluiter van de Boeken van Fitz en de Nar. Voor een ieder die houdt van Fitz, de Nar, of de wereld van de Zes (Zeven) hertogdommen in het algemeen, is het een boek dat je meeneemt op een prachtige, emotionele reis waarmee de wereld die Hobb zo goed heeft uitgewerkt alleen maar completer en mooier wordt.