De wraak van een elf op haar broer

De Zwarte Troon is het nieuwste boek van Peter Schaap, een Nederlandse schrijver die al een aardige reeks aan titels op zijn naam heeft staan. De Zwarte Troon is een op zichzelf staand boek, iets wat uberhaupt al opvallend is in de wereld van fantasy.

Cortas is een elfin, een kleine elfin zelfs. En in tegenstelling tot de andere elfen en alfen, bezit ze geen spoortje magie. De oorzaak daarvan ligt bij haar tweelingbroer Karilan, de heerser van de Zwarte Troon. Samen met haar pony Sayal gaat ze op pad om haar broer te confronteren, om haar magie en haar geboorterecht terug te krijgen. Dat loopt uiteraard niet zoals gepland. Als Cortas wakker wordt, is ze niet alleen terecht gekomen in de woestijn, maar is ze ook nog eens een uil geworden. Iets dat als meer dan een klein probleem gezien kan worden in haar zoektocht naar wraak.

Het boek is opgedeeld in verschillende delen, en dat merk je heel sterk. Het begin gaat vrij snel: voor je het weet is Cortas onder invloed van haar broer veranderd in een uil. Ze begint aan een lange weg om weer elf te worden. Hoewel dit een intrigerend begin is, wordt het daarna langslepend. De gebeurtenissen in het heden worden doorwoven met gebeurtenissen uit het verleden, wat de snelheid uit het verhaal haalt. Ook wordt er verschillende keren nadruk gelegd op hetzelfde probleem, zoals het feit dat Cortas weer elf wil worden. Aan het eind komt de vaart er ineens weer in, waardoor de laatste honderd bladzijden zo uit zijn.

Het verhaal wordt verteld vanuit het gezichtspunt van verschillende karakters. Het voordeel hiervan is dat je de verschillende karakters allemaal iets beter leert kennen. Het nadeel is dat je je met geen van de karakters echt gaat identificeren. Dit is jammer, want ze hebben allemaal duidelijk een goed uitgewerkt achtergrond verhaal. In schril contrast staan dan weer sommige ontwikkelingen van de karakters in het boek. Zo wordt een Alf, wat vergelijkbaar is met een zwarte of donkere elf, ineens aardig en sociaal.

De wereld die Peter Schaap beschrijft is uitgebreid. Er zijn verschillende rassen met onderlinge relaties die niet altijd even simpel of duidelijk zijn. Dat levert veel beschrijvingen op die niet altijd direct in dienst lijken te staan van het verhaal. Net als bij de flashbacks, haalt dit op sommige punten de snelheid uit het verhaal. Aan de andere kant zijn er ook onderdelen die meer uitgediept hadden kunnen worden. Bijvoorbeeld Karilan op zijn Zwarte Troon.

Het hele boek voelt wat dubbel aan. Het verhaal is intrigerend: zeker wanneer je vanuit het standpunt van Cortas als uil verder gaat. Maar de onderbrekingen in het verhaal halen het tempo eruit en zijn bij tijd en wijle verwarrend. Fantasyverhalen beslaan vaak meerdere boeken, juist omdat er een hele wereld gecreëerd wordt. Naast de personages moet de lezer daar ook kennis mee maken, zowel met de huidige staat van de wereld als met de geschiedenis. Het liefst zonder dat de lezer het idee heeft een geschiedenisles te krijgen. Doordat hier zo’n uitgebreide wereld in één boek wordt gestopt, voelt het soms alsof je omkomt in de beschrijvingen van de wereld en de geschiedenis. Zonde, want de geschiedenis van Cortas is interessant en zou uitermate tot zijn recht kunnen komen als er iets meer ruimte voor wordt genomen.