Fulia, het meisje dat Het Verbond gaat redden

Fulia is de debuutroman van Joost Uitdehaag. In het boek volgen we de gelijknamige hoofdpersoon, een tienermeisje in een afgelegen dorpje. Het leven is niet makkelijk: ze moet zelf jagen op vlees en woont alleen met haar moeder. Eerder werden ze beschermd door Petruis, maar die is recentelijk gedood door een mirrax: een groot beest, twee man hoog, dat in hordes rondzwerft en alle mensen afmaakt die het tegen komt. Als ridder Ardrim naar het dorp komt, verandert alles. Helaas niet ten goede: na een schermutseling tussen Fulia en de dorpsjongens moeten zij en haar moeder Annys vluchten naar het klooster Nivantes, om aan de toorn van het dorp te ontkomen.

Het meisje Fulia is er niet eentje om makkelijk van te houden. Ze is hard en wraakzuchtig, en weet heel goed wat ze eigenlijk met de dorpsjongens zou willen doen. Dit zorgt voor een tweestrijd binnen haar: ze heeft namelijk geleerd dat woede en wraakzucht slecht is, maar het is een wezenlijk onderdeel van haar karakter. Het spreekt voor haar dat ze oprecht het land wil redden en de mensen wil helpen de mirrax te overwinnen. Helaas zorgt haar egoïstische karakter ervoor dat ze bij lang niet iedereen evenveel sympathie oproept. Fulia is geen innemende hoofdpersoon: de lezer leeft niet echt met haar mee. Eerder nog met haar beste vriendin, Eymee, die helaas maar een bijrol heeft in het boek en niet altijd even goed behandeld wordt door onze hoofdpersoon.

Het verhaal van Fulia lijkt sterk gebaseerd te zijn op het verhaal van Jeanne d’Arc, zoals wij dat allemaal kennen. Een jong meisje begint een kruistocht tegen de slechte overheersers. Het heeft alle elementen die je in zo’n verhaal zou verwachten: de stoere ridder, de tegenstander die een medestander wordt… Het voelt soms een beetje alsof het verhaal volgens een recept is gemaakt, waarbij alle elementen erbij worden gehaald om de heldin te laten groeien zoals het hoort.

De schrijfstijl die gebruikt wordt is ongepolijst, alsof de schrijfstijl nog niet goed ontwikkeld is. In plaats van dat er een verhaal verteld wordt, lijkt het soms meer een opsomming van gebeurtenissen en conversaties. Daardoor leest het geheel minder fijn en niet echt vloeiend.

Verder komt het begin van het boek nogal chaotisch over: de wereld van Fulia heeft een aantal elementen die heel eigen aan die wereld zijn, maar die niet duidelijk zijn in het begin. Als lezer is de hoeveelheid nieuwe elementen overdonderend, zoals het Verbond en de mirrax: het is onduidelijk wat ze zijn en daardoor is het verwarrend. Dit wordt later beter, maar er blijven dingen vaag en onduidelijk. Waar sommige schrijvers overdreven veel uitleg geven, zou Fulia soms wel wat meer expliciete uitleg kunnen gebruiken.

Fulia laat potentie zien, maar komt niet helemaal uit de verf. Het verhaal zou nog wat extra aandacht kunnen gebruiken om het minder voorspelbaar en cliché te laten zijn. De schrijfstijl zou nog een goede revisie kunnen gebruiken om het een verhaal te laten worden. Het boek is niet meeslepend: Fulia als hoofdpersoon is niet heel sympathiek, en dat wordt niet opgevangen door het verhaal of de schrijfstijl. Alles bij elkaar is het nog geen boek om aan te raden.