Te kort om Horowitz’ talent tot zijn recht te laten komen

Verhaal
Ben Taylor woont samen met zijn 13-jarige zoon Martin (de ik-persoon) in Bath in het zuidwesten van Engeland. Martins moeder is bij een verkeersongeluk omgekomen toen hij 1 jaar oud was.
Hoewel ze een goed leven leiden, heeft Ben het gevoel dat Martin een moederfiguur mist. Wanneer hij Roberta ontmoet, duurt het dan ook niet al te lang vooraleer zij trouwen en Roberta bij hen intrekt. Wanneer zij op een gegeven ogenblik naar een andere woning wil verhuizen, heeft Ben het perfecte huis gevonden: Cromhout Cottage.
Martin hoort echter de wildste verhalen over Cromhout. De 6 voorgaande eigenaars zouden allen gewelddadig om het leven zijn gekomen.
Wat er gebeurt wanneer Ben, Roberta en Martin naar Cromhout verhuizen? Dat mag je zelf ontdekken.

Leeservaring
In dit boekje van amper 52 bladzijden lang (met slechts weinig tekst per bladzijde), komt het talent van Anthony Horowitz niet volledig tot zijn recht.
Ja, hij weet spanning op te bouwen zodat je blijft doorlezen tot je het einde kent.
Ja, hij doet dat met een uiterst vlotte pen.
Maar toch blijf je als lezer wat teleurgesteld achter.
Het hele verhaal is realistisch opgebouwd om dan op het einde plots een absurd element toegevoegd te krijgen. In zijn andere boeken, zoals bijvoorbeeld Grieselstate , werkt dit wel goed omdat het doorheen het hele boek verweven zit. In dit verhaal komt het echter als een deus ex machina plots uit de hemel gevallen en laat het bijgevolg het verhaal niet volledig tot zijn recht komen. Misschien had dit minder gestoord mocht de auteur het verhaal langer en consequenter uitgewerkt hebben.
Al bij al een vlot lezend “6 minuten-verhaaltje” dat sommigen misschien zal kunnen bekoren, maar niet iedereen.
Wil je kennismaken met deze fantastische auteur? Dan begin je best met één van zijn andere boeken om een beter beeld te krijgen van wat hij allemaal in zijn mars heeft.