Onstilbare honger

En ik had mezelf streng toegesproken dat dit derde deel LANGZAAM gelezen zou worden, traag genoeg om alle hoofdstukken te proeven en ervan na te genieten. Dit doel is niet behaald, korter dan een week deed ik over deze klepper. Wat kan Karl Ove Knausgård fantastische beelden oproepen en zijn personages ijzersterk neerzetten. Precies deze karakteristieke manier van schrijven pakt je bij je nekvel en laat niet meer los.

Ogenschijnlijk wildvreemde types verschijnen in het boek, elk met een eigen omgeving, achtergrond en aard. Sommige hoofdstukken lezen als een verhaal, andere zetten je op scherp omdat er herkenning is uit een eerder deel van ‘De Morgenster’. En natuurlijk is er de verschijning aan de hemel van een heldere ster.
Knausgård is heel goed in het beschrijven wat een mens bezig kan houden, niet dat allerlei psychisch leed het grootste deel uitmaakt van het boek, maar het is wel een van de sterke punten. Hoe verandert de wereld van iemand die hallucineert?

Natuur, natuurverschijnselen, religie en de relaties tussen mensen vormen zo’n beetje het overlappende netwerk van dit buitengewoon knappe boek. Voor mij is het niet af, kan nu even niet terugvinden of er nog een vierde deel komt, maar er hangen nog grote rafelranden aan de levens van een aantal personages die luid roepen om aandacht.

Ik kan niet anders dan deze auteur mijn dank te betuigen voor zoveel prachtige leesuren waarin je als lezer meegenomen wordt in een onbekende wereld waarin wonderen bestaan en de mens heel klein wordt.