Iedereen is uniek, behalve Herman Brusselmans
‘Brusselmans kan zich alles permitteren’, schijnt volgens Brusselmans een rescensist geschreven te hebben. Brusselmans schrijft het zelf, dus je weet nooit of het waar is, maar het lijkt er inderdaad op: ‘De Tafel’ is een soort diaretische verbiage(*) waarvan ik mij constant afvraag: moet ik dit lezen? Af en toe moet ik wel lachen, maar grote stukken zijn gewoon te flauw en helemaal niet grappig.
Elders worden de boeken van Brusselmans beschreven als een toonbeeld van ‘gierende leegte’. Ik denk dat het de absurditeit is. De grenzeloze absurditeit van het leven waar Brusselmans ons mee confronteert. Waar maken mensen zich nu wezenlijk druk om en hoe onnozel is seks als je er van een afstandje naar kijkt?
Brusselmans staat bekend om zijn geniale titels (Iedereen is uniek, behalve ik) en openingszinnen:
‘Ik heb jaren aan een stuk bezworen dat ik nooit een boek zou schrijven met als titel De tafel. En tja, op een dag begin je er dan toch aan. Want hoewel ik vanaf 1982 vond dat De Tafel een te simpele, weinigzeggende titel is, dacht ik daarstraks: nou eigenlijk valt dat wel mee. Tenslotte weet iedereen wat een tafel is, en een titel mag gerust begrijpelijk zijn voor het grote publiek. Zonder tafel zouden we in een heel andere cultuur leven…’
Verder gebeurt er niet zo gek veel, het is vooral veel geouwehoer. Als je daar zin in hebt, kun je het boek lezen, maar je kunt ook iets ander gaan doen.
Persoonlijk denk ik dat veel mensen de absurditeit en zinloosheid van het leven niet aankunnen en daarom bepaalde overtuigingen ontwikkelen. En eigenlijk kunnen heel veel mensen de boeken van Brusselmans (soms meer dan 800 pagina’s!) niet aan. Ik wel! Althans met enige moeite en vooral tijdens de kerstdagen…
* Verbiage = woordenstroom, dit woord komt uit Groot Diktee der Nederlandsche Taal 2013. Sindsdien aan mijn persoonlijke vocabulaire toegevoegd maar slechts drie keer gebruikt. Dat geldt ook voor het woord ‘przewalskipaardenmiddel’ (slechts één keer gebruikt), maar dat tersijde.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van terSijde
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
