Een goed leven is niet zorgeloos

Zonder zorg zijn we nergens. Iedereen heef zorg nodig. Zonder zorg worden kinderen niet groot, zieken niet beter en houden gemeenschappen geen stand. Er is niets zo essentieel, zo fundamenteel, als zorg. Maar er is ook weinig dat we zo slecht zien voor wat het is…
Ik ben onder de indruk van het boek van Lynn Berger. Alleen al het begin vind ik prachtig:

‘Het verhaal gaat dat de beroemde antropoloog Margaret Mead eens werd gevraagd welke archeologische vondst het begin van de menselijke beschaving vertegenwoordigde. Mead noemde geen speer, geen steen, geen grottekening, maar een gebroken bot. Preciezer: een gebroken bot dat weer geheeld was. Het bot in kwestie was een menselijk dijbeenbot van 15.000 jaar oud. Zonder hulp van anderen, legde Mead uit, is zo’n botbreuk een doodvonnis. Je kunt niet vluchten, geen eten zoeken, geen water drinken bij de rivier, en lang voor je gebroken been is hersteld, ga je dood.
Een geheeld bot betekent dat iemand de tijd had genomen om in je buurt te blijven zolang je gewond was. Iemand die had besloten je te beschermen en van voedsel te voorzien. Iemand die het iets kon schelen.
Hier, zei Mead, bij de bereidheid een ander te helpen, voor een ander te zorgen, was de menselijke beschaving begonnen…’
Zorgorganisaties staan voor grote uitdagingen, om maar eens in managers-taal te spreken. Maar meer nog moeten we als maatschappij andere keuzen gaan maken. Zorgen we goed voor zorgmedewerkers? Zien we wat ze doen en waarderen we dat voldoende? Hoe houden we de passie voor zorg boven water?
En laten we vooral beseffen dat een goed leven geen zorgeloos leven is, maar juist een leven vol zorgen!