Wie lust er nog een kopje?

Ik leerde Dave Eggers voor het eerst kennen door zijn boek Zeitoun. Ook een waargebeurd verhaal, over de orkaan Katrina en New Orleans en de Syrier Zeitoun die in zijn kano rondvaart en zijn medemens helpt.

The Monk of Mokha gaat over Mokthar, een Amerikaan van Jemenitsche afkomst. Hij ontdekt zijn roeping: de Jemenitisch koffie weer op de wereldkaart zetten. in Jemen ligt de oorsprong van de koffie, maar het land speelt nauwelikks nog een rol op de koffiemarkt. Om daar verandering in te brengen is een uitdaging op zich voor een jongeman zonder enige ervaring in de koffiehandel. Maar op het moment dat hij aan zijn missie begint breekt ook nog eens de oorlog uit in Jemen en wordt de opgave bijna onmogelijk. Maar Mokthar is een man die niet van opgeven weet, Terwijl het land om hem heen gebombardeerd wordt weet hij met een koffer vol koffiemonsters in een gammel bootje het land uit te komen en zijn koffie in Amerika te presenteren. Tegen alle verwachtingen in maakt hij een groot succes van zijn missie, waardoor hij nu niet alleen zelf een succesvol man is, maar daarmee zijn ook vele families in het nog steeds door oorlog geteisterde Jemen geholpen.

Wat mij aantrekt in de boeken van Eggers is de manier waarop hij mensen beschrijft, ze tot leven wekt, als mensen van vlees en bloed.Het is op een liefdevolle manier. Maar toch spaart hij ze niet. Tijdens het lezen van dit boek heb je af en toe de nijging om uit te roepen: niet doen Mokthar! Maar tegelijkertijd krijg je een enorm respect voor hem: iemand die er alles voor doet om zijn droom uit te laten komen.
The Monk of Mokha is ook een heel leerzaam boek. Over de geschiedenis van de koffie (ik had eigenlijk géén idee!), over de smaak van koffie (die druipt soms van de bladzijden) en over Jemen en de vreselijke oorlog die daar nog steeds woedt.