Lezersrecensie
Donsdag
Gaston is een jongen die voor zijn zevende verjaardag een eendenkuiken cadeau krijgt van zijn opa. Hij durft dit eendenkuiken niet vast te houden. Een tijdje geleden heeft hij de hamster van zijn beste vriend Fons laten vallen en die hamster ging toen dood. Sindsdien wil Fons geen vrienden meer zijn en voelt Gaston zich wat eenzaam. Hij vraagt zich af of een eend een nieuwe beste vriend kan zijn. Hij hoopt het wel, want zijn ouders zijn druk met het maken van een kindje in het ziekenhuis en opa is ook druk met zichzelf in de weer. De eendenkuiken, die door Gaston ook Fons wordt gedoopt, groeit op en verlaat het nest dat Gaston voor hem heeft gemaakt.
Een boek met diepgaande onderwerpen die helaas allemaal niet ver genoeg worden uitgediept om er iets mee te kunnen in een boek. Zo gaat het over een kindje maken in het ziekenhuis en er wordt veel verteld over de grootte van de baby. Gaston houdt zich hier echter afzijdig van en wil niks met een baby in de buik te maken hebben. Ook woont opa bij hen in huis, maar weet hij niet alles even goed meer. Verder komt Gaston in contact met een meisje uit zijn klas, maar ook deze vriendschap blijft aan de oppervlakte in dit boek. Het is best een treurig boek, met zware onderwerpen. Het einde is helemaal onverwachts en maakt dat ik twijfel of dit wel een geschikt boek is om als middenbouw leerling alleen te lezen. Het is zeker een onderwerp dat besproken moet worden bij kinderen en ook veel voorkomt, maar het voelt niet goed genoeg uitgewerkt en nogal zwaar beladen in dit boek. Het is wel een boek dat ingezet kan worden om samen te lezen wanneer er sprake is van verlies.
De schrijfstijl van Kristien Dieltiens leest wel vlot en prettig. Het boek bevat korte hoofdstukken, dus je bent er zo doorheen met lezen. De illustraties van Jeska Verstegen zijn prachtig en beslaan de volledige bladzijdes. De illustraties zijn zacht en geven een warm gevoel tijdens het lezen, dat echter in contrast staat met de tekst. Al met al een verrassend verhaal over vriendschap en verlies.
Gelezen voor de boekenbingo 2025
Een boek met diepgaande onderwerpen die helaas allemaal niet ver genoeg worden uitgediept om er iets mee te kunnen in een boek. Zo gaat het over een kindje maken in het ziekenhuis en er wordt veel verteld over de grootte van de baby. Gaston houdt zich hier echter afzijdig van en wil niks met een baby in de buik te maken hebben. Ook woont opa bij hen in huis, maar weet hij niet alles even goed meer. Verder komt Gaston in contact met een meisje uit zijn klas, maar ook deze vriendschap blijft aan de oppervlakte in dit boek. Het is best een treurig boek, met zware onderwerpen. Het einde is helemaal onverwachts en maakt dat ik twijfel of dit wel een geschikt boek is om als middenbouw leerling alleen te lezen. Het is zeker een onderwerp dat besproken moet worden bij kinderen en ook veel voorkomt, maar het voelt niet goed genoeg uitgewerkt en nogal zwaar beladen in dit boek. Het is wel een boek dat ingezet kan worden om samen te lezen wanneer er sprake is van verlies.
De schrijfstijl van Kristien Dieltiens leest wel vlot en prettig. Het boek bevat korte hoofdstukken, dus je bent er zo doorheen met lezen. De illustraties van Jeska Verstegen zijn prachtig en beslaan de volledige bladzijdes. De illustraties zijn zacht en geven een warm gevoel tijdens het lezen, dat echter in contrast staat met de tekst. Al met al een verrassend verhaal over vriendschap en verlies.
Gelezen voor de boekenbingo 2025
1
Reageer op deze recensie