Blauwdruk voor cyberpunk

Ik geef Neuromancer 3 van de 5 sterren, en eerlijk gezegd ben ik er een beetje dubbel over. Aan de ene kant is het een baanbrekend boek dat de blauwdruk heeft gelegd voor cyberpunk zoals we dat nu kennen. De sfeer, de wereld en de concepten zijn briljant en je voelt de invloed ervan in zoveel moderne sci-fi. Maar aan de andere kant, de schrijfstijl? Die maakt het best pittig om in het verhaal te komen.

Het boek begint midden in de actie en verwacht dat je meteen alle termen en concepten begrijpt. Dat kan best overweldigend zijn. De manier waarop William Gibson schrijft, is soms vaag en fragmentarisch, waardoor het lastig is om de draad van het verhaal vast te houden. Het kostte me echt even om erin te komen, en zelfs toen had ik momenten waarop ik moest terugbladeren om te checken of ik het goed had begrepen.

Maar ondanks dat, kun je niet ontkennen hoe innovatief Neuromancer is. Het introduceerde ons tot iconische cyberpunk-elementen zoals cyberspace, AI’s en hackers die met hun bewustzijn in computernetwerken duiken – allemaal dingen die nu als vanzelfsprekend voelen, maar destijds revolutionair waren.

Case, de hoofdpersoon, is een hacker met een nogal gebroken moraal, en hoewel hij niet direct sympathiek is, raak je toch wel geïnteresseerd in zijn verhaal. De wereld om hem heen is vuil(in alle betekenissen van het woord), chaotisch en genadeloos, precies wat je verwacht van een dystopische toekomst. De sfeer zit dus goed, maar doordat de schrijfstijl soms zo abstract is, blijft die afstand er ook een beetje.

Al met al is Neuromancer de moeite waard, vooral als je van cyberpunk houdt en je een stukje sci-fi geschiedenis wilt meemaken. Maar wees wel voorbereid op een leeservaring die soms even doorbijten is.