De miscommunicatie trope

⭐️3,5: Een boek waar ik hele hoge verwachtingen van had. Dit kwam door de titel. Ik had een boek verwacht die te vergelijken was met "hoe vermoord ik mijn familie". Ik weet dat dat van een andere auteur is, maar ik had ongeveer hetzelfde idee verwacht. Dit was echter niet zo. Je volgt het verhaal vanuit twee perspectieven. Je springt tussen het heden en het verleden. Je leert hierdoor op een hele mooie manier over hun leven en wat ze mee hebben gemaakt. Intussen leer je ook over hoe hun leven er nu voor staat. Beide personages hebben geheimen en bespreken deze niet met elkaar. Niet heel handig in een huwelijk. Het is eigenlijk een hele grote miscommunicatie trope (dit is niet mijn favoriete trope helaas). Door het verleden van de karakters begreep ik sommige keuzes wel. Ik vond ze soms alleen dom. Ze hadden best als volwassenen met elkaar kunnen praten, vooral omdat ze ook een kind hebben waar ze voor zorgen. Je ziet langzaam hun huwelijk aftakelen en ze laten het allebei maar gewoon gebeuren. Het einde vond ik dan wel weer geniaal, maar snel afgerond. Ik had iets minder huwelijksdrama willen zien en meer van het einde. De schrijfstijl is wel heel erg fijn. Je vliegt erdoorheen en je komt ook makkelijk in het verhaal als je even een tijdje niet gelezen hebt. Ik zal dit boek aanraden voor mensen die een lichte thriller zoeken met een beetje huwelijksdrama. Het is namelijk wel een fijne thriller om even tussendoor te lezen. Ik had alleen iets meer diepgang willen zien en iets minder miscommunicatie.