Niet kiezen lijkt ook een manier van overleven in dit boek. En het werkt!

Als je een boek begint te lezen wil je begrijpen waar je naar toe geleid wordt, Dat doet schrijfster Masja de Vogel niet. Hoofdpersoon Roos maakt het je niet gemakkelijk. Gaandeweg begrijp je meer van de keuzes die ze niet maakt en waar ze alleen maar lijkt te overleven. Wegen die anderen voor haar uitstippelen volgt ze. Is zij sympathiek? Haar vriend? Haar vader? Het word je als lezer niet eenvoudig gemaakt. Ik heb het idee dat Masja de Vogel niet voor niets deze keuze maakt. Het leven is in het geval van Roos niet alleen overleven, maar vooral ook met zichzelf leren leven. Wij als buitenstaanders zien misschien niet altijd de logica, maar de vraag is of het daar wel om gaat.
De weg die Roos aflegt komt met horten en stoten. Nergens is het pad geëffend en dat maakt dat je als lezer soms ook twijfelt. Krijg ik greep op de hoofdpersoon? Krijgt ze dat zelf?
Knap is de beschrijving hoe innerlijke stemmen verwarrend, maar ook leidend kunnen zijn. En die reizen binnen haar hoofd naar dimensies elders vragen om meer.