De melodie van perensap

Het perenlied duidt op een melodie die je overal en in alles kunt horen. En áls je het hoort, kun je niet anders dan vrolijk zijn en je goed voelen. Maar deze roman van Oomen is niet alleen maar leuk. Er zit een trieste ondertoon in, van mensen die op een traumatische wijze een dierbare verliezen, van mensen die merken dat zij anders zijn en daarom er misschien niet altijd bij horen, van mensen die extra gevoelig zijn voor wat er om hen heen gebeurt en hoe zij daar zelf mee om kunnen gaan. De overheersende verhaaltoon is er echter volgens mij één van liefde en verliefdheid, van kiezen voor gelukkig zijn.

Centraal personage in deze roman is De Bietenkoningin. Ja, je leest het goed, De Bietenkoningin. Zij is een meisje dat op bijzondere wijze is verwekt door haar vader terwijl hij bieten aan het koken was. Daarom heeft zij een paarse lichaamskleur en is zij sowieso een beetje anders dan "standaard". Haar vader is overigens ook een beetje anders. Niet wat kleur of vorm betreft, maar wel in wat hij heeft meegemaakt tijdens de aanslag op de Twin Towers in september 2001 in New York. Verder is er nog de verhaallijn van de jonge Gabriel. Deels loopt die verhaallijn gelijk met die van de Bietenkoningin, maar niet helemaal. Gabriel werkt bij Disney en ondanks zijn gevoelige karakter is hij met hulp van De Bietenkoningin van plan om de boel eens flink op stelten te zetten.

Oomen is in staat gebleken om een naar mijn mening volstrekt originele roman te schrijven. Hij tovert met woorden een werkelijkheid tevoorschijn die zowel realistisch als onlogisch en onmogelijk overkomt. En tegelijkertijd past als een jas, terwijl er toch genoeg gebeurt (in bijvoorbeeld de tunnels onder en naar de Disneyparken of onder de groenteafdeling van een supermarkt) wat net niet gebruikelijk of "normaal" is.
Ik heb enorm genoten van de souplesse waarmee hij dat heeft gedaan.

Een uitgebreidere leeservaring kun je vinden op mijn eigen lees- & leefblog: Perensap blues.