Mooi vervolg…..

Weer een mooie boerenroman van Mary Schoon, vervolg op “Toen ik jou zag”, die ik wel iets leuker lezen vond. In “Gevonden Geluk” vond ik niet zo veel spanning zitten. Het verhaal draait vooral om Hillie, een strenge boerin, maar met een hart van goud, zij en haar man Fokke wachten reeds jaren op de “ooievaar” maar helaas dropt die steeds bij de buren zijn pakjes. Tot Fokke, op een morgen, een jong knap donkerharig meisje, met de naam Zora, in zijn schuur ontdekt, daarbovenop is het meisje zwanger. Na haar bevalling verdwijnt ze spoorloos en laat haar zoontje, die zij bij de geboorte “Dario” heeft genoemt, achter.
Verbouwereerd maar zielsblij adopteren Fokke en Hillie de baby en geven hem de meer aanvaardbare naam “Zeger”.
Zeger groeit op naar een knappe sterke jonge man, hij wordt in de watten gelegd door zijn ouders. Op een bepaalde leeftijd wordt hem ook verteld dat hij geadopteerd is, geen probleem, hij houdt zeer veel van zijn adoptieouders.
Maar na enkele gebeurtenissen en boosheid voelt hij het kriebelen om er op uit te trekken en alles achter te laten, ook zijn adoptie moeder, die ondertussen weduwe was geworden, en het buurmeisje, waarbij hij voor zijn vertrek nog even te diep in haar ogen had gekeken.

Helaas lees je zeer weinig over de andere kant van Zeger zijn “familie”,
Misschien komt er nog een deel 3, ik hoop het, ga ik vast en zeker ook lezen, want ik ben zeer benieuwd naar het verloop met zijn biologische ouders, als dat er komt ?