Gruwelijke en elegante horrorverhalen

Het komt niet vaak voor, maar bij een van de verhalen uit de verhalenbundel Volmaakt Monster van Tom Thys moest ik letterlijk een paar seconden mijn hoofd afwenden. Dit zijn geen verhalen voor de tere ziel en Thys schept er genoegen in om de lezer nu en dan flink te shockeren met zijn verhalen over monsters, moordenaars en duistere magie. Toch wordt het vrijwel nergens vulgair; net zoals de grootmeester King weet Thys het gruwelijke in zijn verhalen elegant te verwerken. Griezelige verhalen die sfeervol zijn en waar monsters niet louter monsters zijn maar neergezet worden als complexe en gelaagde karakters.

De verhalen zelf zijn uiteenlopend van aard. Van mysterieuze moorden in de Antwerpse ondergrondse metro, naar de kille Barentszee in 1596, van een dystopische toekomst waar mutanten met bepaalde gaves als testobjecten door de regering worden gebruikt naar een medisch centrum waar een dokter een patient probeert te behandelen die niet meer kan dromen. Ook varieert Thys met de stijl en lengte van zijn verhalen waardoor je makkelijk een paar verhalen achter elkaar leest.

Wat de verhalen als thema gemeen hebben is het monsterlijke. Thys heeft een bijna Cronenbergiaanse fascinatie voor het menselijk lichaam, vooral een lichaam dat een weerzinwekkende transformatie doormaakt. Dit komt het sterkst naar voren in het eerste verhaal van de bundel, het gelijknamige Volmaakt Monster, waarin Agnes, een vrouw van middelbare leeftijd, na een kwallenbeet een gruwelijke metamorfose ondergaat. Thys beschrijft op bijna poetische wijze deze metamorfose en het zijn vooral de kleine details waarmee de lezer op bijna achteloze wijze aan het huiveren wordt gebracht.

Als schrijver loop je met horror het risico dat het geweldadige en monsterlijke overdreven aandoet. Wat huiveringwekkend had moeten zijn wordt al snel vulgair of zelfs onbedoeld komisch. Thys weet gelukkig met zijn verhalen deze valkuil kundig te omzeilen. Dat doet hij niet alleen door zich te richten op het monsterlijke, maar juist op de psychologie achter het monster. Bij Volmaakt Monster is de metamorfose ook een metafoor voor hoe Agnes accepteert dat haar lichaam, dat eens aantrekkelijk was, nu langzaam veroudert en haar glorie verliest. Dit maakt van Agnes paradoxaal genoeg een heel menselijk personage en dat maakt haar daad op de laatste bladzijde van het verhaal des te monsterlijker.

Bij een verhalenbundel zullen er altijd verhalen zijn die minder goed bevallen, maar over het algemeen is het niveau hoog bij Volmaakt Monster en de meeste verhalen hebben een intrigerend gegeven dat je snel de bladzijdes doet omslaan. Voor wie van intelligent geschreven korte horrorverhalen houdt, kan ik Volmaakt Monster van harte aanbevelen.