Lezersrecensie
Met recht een "kwetsuur"
(Spoiler: vloek en schuttingtaal).
Een rode, onzichtbare, draad loopt van bladzijde 1 tot bladzijde 228. Van water tot water, komen de onvrijwillige acteurs in deze verhalen langs. Onvrijwillig, altijd met negatieve gedachten, misère door en door.
Verwacht geen fijne verhalen, zowel de gedachten van de personages als die van de schrijfster zijn in de mineur. En zoals sommigen van hen zich voortslepen in de verhalen, op zoek naar iemand of iets, en het altijd weer kwijt zijn of kwijt raken, sleept de lezer zich voort, voortdurend zich afvragend, "ga ik door tot het eind of stop ik er mee"?
Uiteindelijk is er iets aan dit boek wat je niet los kunt laten. En je leest door, tot die laatste bladzijde.
Anna Enquist betoverd je, brengt je onder een soort magie, Woordspeling, zinnen opgebouwd als een gedicht, soms prozaïsch en andere momenten gewoon op het scherp van de snede. Het lezen zelf, het boek als "kwetsuur".
Wie goed oplet vind de rode draad, herkent het begin en het einde er van.
Een rode, onzichtbare, draad loopt van bladzijde 1 tot bladzijde 228. Van water tot water, komen de onvrijwillige acteurs in deze verhalen langs. Onvrijwillig, altijd met negatieve gedachten, misère door en door.
Verwacht geen fijne verhalen, zowel de gedachten van de personages als die van de schrijfster zijn in de mineur. En zoals sommigen van hen zich voortslepen in de verhalen, op zoek naar iemand of iets, en het altijd weer kwijt zijn of kwijt raken, sleept de lezer zich voort, voortdurend zich afvragend, "ga ik door tot het eind of stop ik er mee"?
Uiteindelijk is er iets aan dit boek wat je niet los kunt laten. En je leest door, tot die laatste bladzijde.
Anna Enquist betoverd je, brengt je onder een soort magie, Woordspeling, zinnen opgebouwd als een gedicht, soms prozaïsch en andere momenten gewoon op het scherp van de snede. Het lezen zelf, het boek als "kwetsuur".
Wie goed oplet vind de rode draad, herkent het begin en het einde er van.
1
Reageer op deze recensie