Tuinen van verschrikking toch een betere titel?

De Tuinen Van De herinnering door Michel Quint.
Althans, zo is het vertaald in het Nederlands. Niet zo dik (76 bladijden) maar wel indrukwekkend.
Het begin van deze novelle is wel even doorbjten. Alsof er een verschrikkelijke puber aan het praten is en nooit meer zal stoppen, met zijn wollig, overdreven taalgebruik.
Op bladzijde 22 begint de rust toe te treden die alleen nog verstoord wordt door de verschrikkingen van de oorlog. Verraad, verzet, angst, opoffering, verlossing.... De geur van emoties komen je van de bladzijden tegemoet.
Uiteindelijk beseft te auteur dat dankbaarheid dat iemand zijn leven gaf om anderen in het verzet te redden tijdens de Tweede Wereldoorlog de reden is van zijn vader's gedrag.
Een verhaal dat overigens pas na vele jaren van irritatie aan Michel wordt verteld en zijn vader daardoor in een heel ander daglicht plaatst dan hij hem altijd heeft gezien! Maar dat er ook toe leidt dat hij, als bewondering van, en uit eerbied voor zijn vader, zelf in stilte de clown speelt.