Standaard prose en een haastende stem die relaas na relaas verteld wisselen zich af.

Geen makkelijk boek om direct te begrijpen, of om "in te komen". Netzoals de hoofdpersoon vertwijfeld zich afvraagd wat er nou mis is met hem (Raimondo) en Cicero, die zijn grote liefde wordt, vraag je je soms in vertwijfeling af wie er aan het woord is.
Er wordt in het boek heen en weer gesprongen in de tijd en het relaas van personen, dat je soms goed moet nadenken wie er nu weer aan het woord is.

Dat Raimondo worstelt met zijn identiteit als homosexueel, is iets wat door de houding van met name zijn vader, alleen maar moeilijker wordt gemaakt. En in het verhaal wordt langzamerhand duidelijk wat er gebeurd is in het leven van zijn vader.
Het moment dat de moeder van Raimondo dat eindelijk verteld, is het moment dat Raimondo moet kiezen: weg van huis en een nieuw leven elders beginnen.

Bij zijn vertrek krijgt hij een brief van Cicero via zijn zuster, maar Raimondo kan niet lezen. Hij bewaard de brief als een heilige schat om, uiteindelijk op veel latere leeftijd, er voor te kiezen naar school te gaan zodat hij alsnog de brief zal kunnen lezen.

Alle personen in het boek worstelen, met zichzelf, met Raimondo's sexualiteit, met elkaar. En het laat zien hoe heel anders het gaat dan in onze westerse wereld, met zaken als familie relaties, schaamte, homosexualiteit.

Een kanshebber voor het regenboek van het komende jaar?