Lezersrecensie
Spoiler van de uitgever?
Het Myserie van Sittaford was een boek van Agatha Christie dat ik me niet herinnerde ooit gelezen te hebben. Maar helemaal aan het einde van het boek dacht ik toch iets te herkennen van het verhaal.
De Nederlandse uitgever van het boek heeft, in de editie die ik heb gelezen, helaas met de cover een flinke spoiler weggegeven waardoor ik vanaf de eerste bladzijde het gevoel had te weten wie de dader was. Terwijl er nog niet eens een moord had plaats gevonden. En mijn vermoedens werden helaas bevestigd.
Het verhaal op zich brengt twee over ijverige mensen bij elkaar die op zoek gaan naar de moordenaar. De journalist hongerig voor aandacht via zijn artikelen, de actrice uit liefde. Ja, want het thema liefde is toch een regelmatig terugkerend ingredient in de boeken van Agatha. Regelmatig eindigen de detectives van Agatha met zo'n romantische noot.
Agatha heeft in dit boek een flink web geweven dat op zijn tijd lastig is te ontrafelen, en op andere momenten met 1 handbeweging is weg te wuiven. Het geeft wel een tijdbeeld van die jaren waarin, met name in Engeland en de Engels sprekende wereld, het spiritisme "hot" was, maar het kan me niet echt bekoren.
Uiteindelijk is het motief voor de moord, naar mijn mening, nogal dunnetjes. Vele anderen die ten tonele worden gevoerd in Sittaford en omgeving, hebben een groter en duidelijker motief.
Misschien mis ik Agatha's bekendste detectives te veel? Miss Marple, Tommy en Tuppence, Poirot. Emily en Charles zijn een soort van toevallig langskomende nieuwsgierige aagjes. Maar het is en blijft wel een "echte Agatha". Veel mee puzzelen met de detecites. Helaas had de illustrator Karel Dekker de oplossing al vrolijk weggegeven en heeft de uitgever dat over het hoofd gezien.
De Nederlandse uitgever van het boek heeft, in de editie die ik heb gelezen, helaas met de cover een flinke spoiler weggegeven waardoor ik vanaf de eerste bladzijde het gevoel had te weten wie de dader was. Terwijl er nog niet eens een moord had plaats gevonden. En mijn vermoedens werden helaas bevestigd.
Het verhaal op zich brengt twee over ijverige mensen bij elkaar die op zoek gaan naar de moordenaar. De journalist hongerig voor aandacht via zijn artikelen, de actrice uit liefde. Ja, want het thema liefde is toch een regelmatig terugkerend ingredient in de boeken van Agatha. Regelmatig eindigen de detectives van Agatha met zo'n romantische noot.
Agatha heeft in dit boek een flink web geweven dat op zijn tijd lastig is te ontrafelen, en op andere momenten met 1 handbeweging is weg te wuiven. Het geeft wel een tijdbeeld van die jaren waarin, met name in Engeland en de Engels sprekende wereld, het spiritisme "hot" was, maar het kan me niet echt bekoren.
Uiteindelijk is het motief voor de moord, naar mijn mening, nogal dunnetjes. Vele anderen die ten tonele worden gevoerd in Sittaford en omgeving, hebben een groter en duidelijker motief.
Misschien mis ik Agatha's bekendste detectives te veel? Miss Marple, Tommy en Tuppence, Poirot. Emily en Charles zijn een soort van toevallig langskomende nieuwsgierige aagjes. Maar het is en blijft wel een "echte Agatha". Veel mee puzzelen met de detecites. Helaas had de illustrator Karel Dekker de oplossing al vrolijk weggegeven en heeft de uitgever dat over het hoofd gezien.
1
Reageer op deze recensie