Geloven in de leugen

Als je ooit hebt afgevraagd hoe een complete bevolking blindeloos een dictator zo makkelijk kon achter na gaan, hoe de huidige generatie blindelings en doof islamitische terroristen gelooft en ook nu weer de jood als zondebok uitkiest, bereid om "verboden voor joden" te schreeuwen bij theater, concert en universiteit, dan moet je dit boek lezen.
Toegegeven, het is niet altijd eenvoudig te begrijpen, Roth's woorden klinken de ene keer als een rede van Goebbels en een ander moment als het verslag van een notulist.
Maar in het hele leven van Lohse zien we de leugenmachine volop draaien, in de maatschappij om hem heen net zo goed las in zijn hoofd. En herkennen we ook in deze tijd de leugen weer: zo vaak mogelijk herhalen totdat de massa het geloofd. Palestina en Palestijnen hebben nooit bestaan, de Nakba was toen Arabieren moslims dwongen Israel te verlaten in 1948, maar de leugen staat gedrukt: De Nakba wordt verkondigd alsof Israel de moslims het land uitgooide en "Palestina" een naam alleen gebruikt door Romeinen en Britten wordt verheven tot natie...
"Ik heb het niet geweten" riepen ze, en nu roepen ze "ik wil het niet weten".

Of het nu Duitsland is, Irak, Noord-Korea, China: overal waar dictatuur is, kiezen mensen voor zichzelf, bereid om moeder, broer en buur te verraden, te bestelen en te doden.

Wanneer de dood je op de hielen lijkt te zitten, zoals Lohse denkt voortdurend zelf gevolgd te worden, ben je vanzelf bereid tot het uiterste te gaan. Ook al moet je daarvoor meewerken aan de dood van je beste vriend...