Lezersrecensie
Pleidooi voor prostitutie?
Zeven jaar woonde ik in Indonesie, en kom er ieder jaar 1 a 2 keer terug. Net als de schrijver leerde ik het Bahasa Indonesia (op de straat in Bandung, gemengd met het Sundanese, de tweede officiele taal van Indonesie), en ik herken een flink deel van zijn relaas.
Toch is naar mijn mening de subtitel "verhalen uit Jakarta" bedriegelijk. We lezen dan wel over die miljoenen stad, maar het relaas van de schrijver gaat vooral over de illegale, en "legale" prostitutie.
Hier en daar hoor en ruik je Ibu Kota Jakarta, al zouden die momenten ook herkenbaar zijn voor hen die in Surabaya, Yogyakarta, Bandung, Bogor of andere grote steden hebben gewoond.
"Money makes the world go round". is inderdaad een conclusie die ik ook van elders op Java herken. En er zou alleen al een boek geschreven kunnen worden over de "anak kucing" , de "kittens" en de banci's (travestieten en transsexuelen) die eveneens het leven leefbaar maken met het verkopem van hun lichaam voor geld.
Een ding is duidelijk voor mij, iets wat ik ook zag in Bangkok, Kuala Lumpur en zelfs in Amsterdam: verhuis je voor een tijdje naar een ander land, en met name de hoofdstad, ontkom je alleen aan deze zaken door je vooral niet te mengen met de expats die er al lange tijd wonen en het gewoon zijn gaan vinden dat je misbruik maakt van de lokale bewoners.
Om met een positievere noot te eindigen: voor iemand die "bule lokal" werd genoemd (lokale witte) zoals ik in Bandung, zijn er momenten in het boek die zo herkenbaar zijn dat je alleen maar met een glimlach kunt verder lezen.
De eerste keer eten bij "makan Padang", het geschreeuw van de moskee met name in de maand van de Ramadan, het afgezet worden bij het kopen van iets. Het maakt dat ik liefst nog op dit moment op het vliegtuig zou willen stappen naar Jakarta. Alleen... ga ik dan direct door naar Bandung, Garut, Cimahi, en alles wat kleiner is dan Jakarta. Jakarta doe je een dagje, hoogstens een weekend. Maar dan is het wel weer voorbij.
Toch is naar mijn mening de subtitel "verhalen uit Jakarta" bedriegelijk. We lezen dan wel over die miljoenen stad, maar het relaas van de schrijver gaat vooral over de illegale, en "legale" prostitutie.
Hier en daar hoor en ruik je Ibu Kota Jakarta, al zouden die momenten ook herkenbaar zijn voor hen die in Surabaya, Yogyakarta, Bandung, Bogor of andere grote steden hebben gewoond.
"Money makes the world go round". is inderdaad een conclusie die ik ook van elders op Java herken. En er zou alleen al een boek geschreven kunnen worden over de "anak kucing" , de "kittens" en de banci's (travestieten en transsexuelen) die eveneens het leven leefbaar maken met het verkopem van hun lichaam voor geld.
Een ding is duidelijk voor mij, iets wat ik ook zag in Bangkok, Kuala Lumpur en zelfs in Amsterdam: verhuis je voor een tijdje naar een ander land, en met name de hoofdstad, ontkom je alleen aan deze zaken door je vooral niet te mengen met de expats die er al lange tijd wonen en het gewoon zijn gaan vinden dat je misbruik maakt van de lokale bewoners.
Om met een positievere noot te eindigen: voor iemand die "bule lokal" werd genoemd (lokale witte) zoals ik in Bandung, zijn er momenten in het boek die zo herkenbaar zijn dat je alleen maar met een glimlach kunt verder lezen.
De eerste keer eten bij "makan Padang", het geschreeuw van de moskee met name in de maand van de Ramadan, het afgezet worden bij het kopen van iets. Het maakt dat ik liefst nog op dit moment op het vliegtuig zou willen stappen naar Jakarta. Alleen... ga ik dan direct door naar Bandung, Garut, Cimahi, en alles wat kleiner is dan Jakarta. Jakarta doe je een dagje, hoogstens een weekend. Maar dan is het wel weer voorbij.
1
Reageer op deze recensie